چشن نوروز یکی از چشن های بزرک وقدیمی مردم آریائی بخصوص مردم خراسان زمین میباشد. که این جشن در زمان زردشتیان برگزار میشد. و از شورو شوق زیادی برخوردار بود. با رسیدن سال نو مردم بخاطر نو کردن تمام چیزهایکه در زندگی آنها بود میکوشیدند. زردشتیان چشن نوروز را با مراسم خاصی برگزار میکردند. روز اول سال را نوروز مینامیدند. واین روز را به فال نیک میگرفتند. مردم آریائی چهارشنبه آخر سال, روز اول سال, چهارشنبه اول سال و روز 13 سال را چشن میگرفتند. و به میله و تفریح میرفتند. با آمدن سال نو آرزو های بزرگ میکردند, و به این فکر بودند که خداوند آرزوهای آنها را برآورده میکند. در چهارشنبه آخر سال آتش بازی میکردند. و چهار شنبه سوری مینامیدند. در روز نوروز اسپ سواری, نیزه بازی, خواندن سرود ها و با رقص و بایکوبی چشن میگرفتند.
ودر آنزمان آریائی ها سفره ای را میچیدند, که بنام سفره هفت شین یاد میشد. و در آن سفره هفت چیزی گذاشته میشد که با حرف (ش) شروع میشد. در روز سیزدهم سال به سبزه زار ها میرفتند. و روزسیزدهم سال را 13 بدل مینامیدند.
پسران ودختران جوان که میخواستند با هم عروسی کنند, سبزه ای را کره میزدند. و به این عقیده بودند که با کره زدن سبزه پیوند آنها بسته میشود. وبه این عقیده بودند در که زمانیکه سال تبدیل میشود اگر خوش باشند, تا آخر سال خوش زندگی خواهند کرد. و این جشن تا سالهای سال ادامه داشت. ودر سرزمینهای دیگر گسترش می یافت. تا اینکه دین مقدس اسلام وارد سرزمین خراسان شد. و مردم خراسان مسلمان شدند. اما بزرگان دین اسلام با این جشن مخالفت نکردند. اما یک تغییر در این جشن آمد. که آنهم تبدیل شدن هفت شین به هفت سین بود. بخاطر اینکه در سفره هفت شین شراب گذاشته میشد. سفره هفت شین به هفت سین تبدیل شد. در سفره هفت سین هفت چیزی که با حرف سین شروع میشد میگذاشتند. که عبارت از سیب سرخ, سرکه, سنجد,سیر,سپنج, و سمنو بود. که هر کدام به فال نیک گرفته شده و در سفره گذاشته میشد. در سفره هفت سین آینه به منظور پاک بودن, قرآنکریم ,ماهی سرخ ,شمع ,سمنک و شیرینی باب میگذاشتند. زنها برای پختن سمنو در یکجا جمع میشدند. و یک نفر که با وضوء بود شروع به پختن سمنو یا سمنک میکرد. و دیگر زنها هم برای شور دادن سمنک کمک میکردند. و با خواندن ترانه ها شب را صبح میکردند.
این مراسم تا به حال در تمام کشورهایکه شامل خراسان کبیر بودند تجلیل میشود. اما با اندک تغیری در کشور ما و دیگر کشورهایکه آریائی ها در آن زندگی میکنند تجلیل میشود. در کشور ما زنها در وقت سمنک پختن یک ترانه مشهوری را میخوانند.
"سمنک در جوش ما کپچه زنیم دیگران در خواب ما دپچه زنیم"
وبا خواندن این ترانه شب را صبح میکنند و سمنک را پخته میکنند. در بعضی از مناطق کشور ما سفره هفت سین چیده میشود. اما در بعضی ولایات هفت میوه درست مینمایند. و گفته میشود که دختران وپسران جوان در 13 بدل اگر یک سبزه ای را هفت کره بزنند, و آرزو کنند. آرزوی آنها برآورده میشود. و اگر یک کره آن کنده شود, آرزو برآورده نخواهد شد.
در گذشت زمان بعضی از عالمان دینی با چشن نوروز مخالفت کردند. و گفتند که ما مسلمان هستیم و این جشن از زردشتیان است. اما اگر از نگاه دین اسلام ببینیم در روز نوروز در های جنت باز شد. حضرت ابراهیم(ع) در روز نوروز بت ها را شکستند. حضرت علی (ض) به خلافت رسیدند و خداوند(ج) حضرت آدم(ع) را آفرید. و دیگر واقعات یکه برای ما مسمانان مهم است. با سال نو زندگی نوی را آغاز کنید. و این چشن کهن و باستانی نوروز را گرامی بدارید.
نازنین هروی
برای خواندن مقاله قبلی من میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید: http://www.filmannex.com/AmirAliSherNawaie
