چون غایب است شمع من از انجمن چه حظ

سرو جهانم از نبود در چمن چه حظ

دور از گل عذار تو ای نو بهار من

از سیر لاله زار و گل و نسترن چه حظ

کامیکه تلخ گشته ز زهر فراق توست

گر شهر و شکرت بود اندر دهن چه حظ

باغ بهشت بیرخ احباب و دوزخ است

بی روح دوستان ز گل و یاشمن جه حظ

مخفیبا ابلهان چه ضرور است گفتگو

چون یار هم سخن نبود از سخن چه حظ