شخصيت طفل

در ابتدا تولد طفل خود وجود طفل موجود طفيلي و وابسته و متكي به ديگران بوده كه جز خوردن و نوشيدن و خواب شدن ديگر هيچ نيازي ندارد .

ولي همينكه نظر به تقاضاي زمان و شرايط رشد و نمو دست وپازدن رادانست آهسته آهسته به خود مي قبولاند كه خود را به هر سمت يكه شي ويا چيزي نظر ش را جلب نمود تقلا ميكند و كوش ميكند تا اينكه بعد از زحمات زيادي موفق ميشود كه يگ شي را بدست بگيرد و يا لول ميدهتد و يا مي شكند .به هر حال او خود را موفق احساس ميكند كه اين كار و يا موفقيت

باعث اعتماد به نفس طفل گرديده .

و طفل به خود تلقين مي كند كه او ميتواند هر چيزي را كه مي خواهد مي تواند به دست بياورد كه البته اين نكته در زات خود ابتدايي ترين و يا اولين مر حله رشد شخصيت يگ طفل ميباشد .كه به مرور زمان همزمان با بزرگ شدن طفل شخصيت او نيز رشد نموده كه البته نكته قابل تذكر در اينجاست كه رشد فكري و ذهني طفل وابسته و متكي به رشد و نموي جسمي طفل هيچ ارتباطي نداردِ چنانچه ذكي بودن و يا معيوب بودن طفل در همين اوايل به مرور زمان آهسته آهسته نمود دار ميگردد. همچنان با در نظرداشت استدلالت دانشمندان علوم روانشناسي بايد گفت كه بعد از سن 2 سالگي طفل همواره مي كوشد تا تقليد كند از بزرگان و حس كنجكاويش بر انگيخته ميشود و يا به عباره ديگر اگر طفل دختر باشد خواهر بزرگ و يا مادر خود را الگوي خود قرار ميدهد و گر طفل پسر باشد ميكوشد پاي خود را در جاي پاي برادر بزرگتر از خود و يا پدرش بگذارد كه اين مرحله را دومين مرحله رشد شخصيتي يك طفل در حال رشد ميپندارند.

مرحله هاي بعدي را در بين جامعه هاي كوچكتر چون كودكستان ها و صنوف درسي اول تا سوم را همراه با سم صنفي ها و ديگر آموزگاران و هم سن وسالان فرا ميگيرند.

با تشكر