در این ایام بسیاری از مردم عقیده پیدا کرده اند که ما بسرحد تمدن رسیده ایم

و بعد از ما دنیا بپایان خواهد رسید

.

شاید این تصور هم یک قسم تسلیتی باشد که ما بخود میدهیم و گمان می کنیم پس از ما عالمی

باقی نخواهد ماند.

به عقیده من؛ هیچ نوع علائم وسقوط زوال در بشریت مشهود نیست

وبا آن که

خیلی ها از انحطاط سخن میرانند: من نمیتوانم یک کلمه آنها را هم باور کنم وحتی معتقدم که تمدن ما هنوز

بزروه اعتلاء و ترقی هم نرسیده است

من میبینم تکامل بشر فوق العاده بطی است و فرق بین رسوم و اخلاق که از یک قرن بقرن دیگر منتقل میشود عموماً کمتر از آنست که ما تصور میکنیم

:

مادر خیلی چیز ها با اجداد و پداران خود شباهت داریم و ملتفت آن نیستیم،

دنیا خیلی به کندی سیر میکند ـ انسان قریحه مخصوص به تقلید دارد و ندرتاً

ابداع و اختراعی از خود مینماید. در پیکولوژی هم مثل طبیعت قانون جاذبه موجود است

که مارا الی لابد به زمین متصل میدارد

.

انسان هنوز نتوانسته است یک گناه هشتم بر معاصی سبعه بیفزاید

امروز صبح در موقعی که از خیابان میگذشتم دیدم چند نفر برناء مشغول

ساختن خانه هستند و تخته سنگها را به شانه مثل غلامان تبس از زمین بلند میکنند و به کار میبرند

،

دو نفر عروس و داماد دیدم که از خانه بیرون آمده با اقوام و دوستان خود بطرف خانه داماد میرفتند در راه همان رسوم

را معمول میداشتند که قرن ها پیش از این آن معمول بوده است

.

در راه به یک شاعر غزل سرا بر خوردم و مرا در کوچه نگاهداشت مشغول خواندن اشعار و قطعاتی شد که آنها را آثار جاویدانی میدانست

،

در آن اثنأ چند نفر سوار نظامی متعلق به «گارد جمهوری» از وسط خیابان عبور کردند

و کلاه آنها عیناً همان کلاه سپاهیان روم و یونان و پهلوانان قصه های «همر» بود که از برنز مصقول ساخته شده و برای مرغوب ساختن دشمن دن اسبی از آنها آویخته بود،

وقتی این چیز ها را دیدم دیگر تعجبم از این سلۀ رفع شد

که چرا ما تسلیم قوانینی میشویم که در زمان خود هم کهنه وهم قدیمی شده و او آنها را

مقالب و لباس جدید در آورده.