من زیبایم تو زیبایی

همه زیباییم

این زیباییی حس  ماست ونقش درون باطنی ماشده ،همه از برای ظاهر پاک مان برای یکدیگر مان میباشد. تو با منی ،من باتو ام ، همه با هم یکتن هستیم .تو دست من  ف من  دست تو ، تو چشم من ، کمن چشم تو ، حرفت ازخواسته ای دل من ، وحرفم خواسته ای دل تو .....توانم سراپا توان تو ، توان کسی که عاشقانه دوستدار آنم ، زیرا بهترین حس دنیا را از اعماق هخوبی ها برایم داده است . من وتو یکتن هستیم ، من و تو آن دو پیکری هستیم  که به یک روح ،وبه دو کالبد گشته ایم. من وتو دو ازوی توانمند همیشگی خویشم ، تو عاشق منی ، من عاشق تو ام . تو هموطن من و من هم هموطن تو .......ا

ای زیبا هموطن من  ، من وتو دو پیکره ای نزیک  به قلب ، ودور از جسم هستیم .که بر من وتو دو سوره وحدت واتحاد خوانده شده است. آن حس پاک عاشقانه ای میهنی ما همین ضمیر پاک وحدت واتحاد ماست . من وتو آن دو هموطن هم جسم وجانیم  که تهداب سازنده گی وطن  ما ، من وتو دو خشت مستحکم هستیم .

بزرگی بته های گل این وطن  وعطر سکر آورش حاصل از دست من وتوست .زمین پاک این دیار با انواع زرعش حاصل از زحمت دست  من  وتوست .گذشت از همه : آینده ای این وطن حاصل از آن پدیده ای گم شده در اذهان من وتوست که در دوراهی قرار گرفته ایم. ....نه برای خود ...نه برای وطن خود .

ای جان من :

ای هموطن زیبایم : بیا ازین دوراهی دست عبور خویش را گرفته ، برای خود ، برای فرزند خود ، برای غم های سی ساله ای که پیر مان نمود ، برای کشور خود روشن ترین فردا را ساخته و راه  جدید را بنیان گذاریم که بعد ها نگویند چون بود چرا شد. ومن وتو نقش این فلک را دیگر اندازیم ، وطرح های جدید را که درذهن ذداریم به دست عمل پرورانیم. زیرا گفتار همیشه باقیست وسازنده گی این وطن به عمل واقدام است . چه زیبا میشود که یگبار به غنایم ملی خویش بنگریم  ودر جهش دیگر آن به ویرانی های که حاصل ونمودیم. خواهیم دید که این همه ساخته های دست کسی بوده که در ذهن شان ایده ای بهتری جز این نداشتند. ومتعاقبا به نسل پویای خویش  دیدن  ودر ک نماییم که این بالنده ترین قشربی اند که بهترین اهئداف و ایده های را برای خود وفردای خود در ذهن دارند زیرا این ها همان جوانانی اند که در کودکی شاهد حالات خرابی شده اند . وارج گذاری به این احساسات لارمی بوده  وشرط پویایی افغانستان نوین خواهد بود. حرف از آنجاست که همه نیاز به یکچارچکی داریم ،

همه باید دراین مقطع زمانی باهم یکتن ویک راه باشیم .ووحدت مان الگوی کار ها و دور نمایی رفاه مان باشد. وهر چه خواسته داشته باشیم  هر امید بکنیم  اما از تن به تن باشیم همه حرف است  زیرا تا یکتن نباشیم نشانی از صلح  ورفاه نیست و. ویکبار همدیگر پذیری را درخویش رشد بدهیم تا باشد به آن خواسته های مان برسیم . وو من وتو باید ما شویم  تا یک  کشور رفاه وشکوفا را داشته باشیم  .

اگر من  وتو مانباشیم بیشک تنهاییم

پرستو رحمانی .