زشتی و خشونت پایه ی تمامی مشکلات ،سختی ها، بی عدالتی ها،دشمنی ها واختلافات می باشد چراکه انسان درحالت خشونت و زشتی اعصاب خود را از دست داده و متوجه نیست که چی کار می کند ولی بعدا که پشیمان هم شود هیچ فایده ای ندارد.
.اما لطافت و نرمی هیچ وقت باعث هم چون مشکلاتی نشده بلکه با لطافت و نرمی می توان تمام مشکلات را حل کرد. به عنوان مثلا:نرمی و مهربانی در گفتار و کردار بسیار مهم است که انسان باید در همه گفتار و کردا خود بسیار محتاط باشد و کوشش کند تا خود را به لطافت نرمی و گفتار و کردار عادت دهد تا هم خداوند و هم مردم او را دوست داشته باشند.
اما نرمی و لطف هر کار به روش بهتر و زیبا ترصورت میگیرد و برداشت آن را انسان به چشم و سر هوش خود میتواند ببیند بخاطریکه با لطف و مهربانی تمام کارها به صورت بهتر و درست ترصورت گیرد. اما با خشونت تمام کار ها سخت تر شوده و زنده گی را برای انسان نا خوشایند می سازد و خداوند ما را به لطف و نرمی امر نموده و از خشونت منع کرده است.
.لطافت و نرمی در یک خانواده بسیار مهم بوده و باعث محبت در یک خانواده می شود اما خشونت باعث تفرقه بی اعتمادی نسبت به اعضای خانواده و بالاخره باعث پاشیدن خانواده میشود. و همچنان در یک کشور اگر کشور ها باهم دیگر توافق داشته باشند و کار های خود را با لطف و نرمی انجام دهند باعث پیشرفته های پیشتر خواهند شود اما اکر در کار های خود از خشونت کارگرفتند هرگز به موفقیت نخواهند رسید بلکه باعث تباهی خود و کشور خود خواهد شود.
.انسان ها باید کوشش کنند تا در تمام کار های خود از لطف وشفقت کار بگیرند مثلا: با حیوانات هیچ وقت نباید از خشونت کار گرفت چراکه وقتی انسان با یک حیوان بی زبان بد رفتاری کند از حیوان هم هیچ شکوهی نیست .ولی وقتی که ما انسان ها با حیوانات برخورد خوب کنیم و باعث خشم شان نشویم آنها هم باما هیچ وقت از خشونت کار نخواهند کرد.
