دراین دنیا ما سفرهای مختلف، به قسمت های مختلف داریم و برای انجام کاری به هرجائی سفر می کنیم. و قبل از سفر خود آب وغذا، پوشاک، مقداری پول،تذکره و پاسپورت را آماده برمی داریم. وقبل از حرکت، جای زنده گی کردن خود را برای چند روز در آن شهر مشخص میکنیم تا در آسایش و راحتی بیشتری باشیم، اما آیا گاهی هم به یاد می آوریم که ما در این دنیا مسافر هستیم؟ آیا متوجه هستیم که ما برای انجام بعضی از اعمال ودوری از بعضی اعمال دیگریعنی جلب رضای خدا به این دنیا آمده ایم و باز خواهیم گشت؟ بله، ما مسافریم واز دنیای فانی به دنیای حقیقی خواهیم رفت. همراه با وقت وساعت عمر ما نیز می گذرد. ما، هر لحظه، به لحظه ی به سفر نزدیک تر می شویم. حالا هر شخص وانسان عاقل می داند که باید لوازم و وسایل مورد نیاز سفر خود را بردارد وغیر نیاز را از خود دور کند. لوازم سفر آخرت چیزی نیست جز اعمال روزانه یی که ما برای رضای خدا انجام می دهیم. مثال تقوا، پرهیزگاری، کمک، خوش رویی، عبادت وبسیاری از رفتارهای شایسته ایی که خداوند امر کرده است و بار اضافی همان اعمال زشت وکارهایی است که خداوند ما را از انجام دادن آنها منع کرده است و مثالهای آن زیاد است که بعضی انسانها گاها خواسته ویا نا خواسته این اعمال زشت را انجام می دهند که عبارت اند از دروغ، حسادت، کینه، تهمت، دزدی واعمال بسیار خراب دیگر
ما سبک وبدون هیچ باری به این دنیا می آییم ،کم کم و بعداز گذرزمان با خود مقدار زیادی بار جمع می کنیم. فقط گناهان هستند که بردوش ما سنگینی می کنند اما اعمال خوب ما دربالا به نزد خداوند امانت است تا روزی که به آنجا سفر کنیم. و خداوند در عوض هر کار نیک ما پاداش چندین برابر قرار می دهد. خوب خواهد بود که بار اضافی خود را دور بریزیم و با روی گشاد و دلی خوش از این دنیا به دنیای ابدی سفر کنیم.
می گویند ما طوری به دنیا می آییم که هنگام به دنیا آمدن، در حال گریه کردن هستیم و دیگران در خنده وخوشحالی اند، پس باید طوری از این دنیا برویم که ما در خنده وخوشحالی باشیم ودیگران در گریه. مرگ مسیر آخر همه انسانها است. هیچ کس نمی تواند از آن فرار کند، زمانی که وقتش فرا برسد همه انسانها باید از در آن عبور کنند. خیلی ها سعی می کنند مرگ و سختی آن و آخرت را به یاد نیاورند وبه زنده گی پر از لذت خود ادامه دهند. اما نمی دانند که این زنده گی آنها وهر روز آنها یک آزمون ویک آزمایش است، که جواب خود را در دنیای حقیقی ، صحرای محشرودر نزد خداوند دریافت خواهیم کرد، آن زمان ،جبران هیچ چیز ممکن نخواهد بود، چیزی که کشت شود همان دریافت خواهد شد و از جو، گندم نخواهد روئید. پس باید حالا مانند یک کشاورز به اعمال خود برسیم و آنها را اصلاح کنیم تا در زمان برداشت، محصول بهتریبرداشت کنیم. این دنیا همانند یک معامله در تجارت است با این فرق که در آن ضرر یا فایده وجود دارد وهیچ نوع تقلبی صورت نخواهد گرفت. ما می توانیم با اعمال خود خوشی و لذت این دنیا ویا راحتی وآسایش آن دنیا را بخریم. عاقلانه ترین راه، انتخاب آسایش وراحتی آن دنیا است چرا که ما می دانیم، لذت های این دنیا تمام شدنی وفانی اند، پس چه بهتر از این که برای خود ،تا جایی که قادریم اعمال خیر وثواب جمع کنیم تا در سفر آخرت خود مشکلی نداشته باشیم . سفربخیرانسان خاکی
.....»
