انحلال زایباتسوها: منشأ همگونی جامعۀ ژاپن را می توان در دو رفورم بزرگ جستجو کرد، که در نخستین سالهای بعد از جنگ مقامات اشغالگر امریکایی انجام دادند.

هدف از اولین رفودم که در سال 1946 انجام شد، انحلال 10 تراست خانوادگی به نام زایباتسو بود که قبل از جنگ به تنهایی و در سطح ملی 53% کل سرمایه های شراکتی بخش بانکداری، 49% بخش صنایع سنگین، بعنی مجموعآ 35% کلیه بخشهای اقتصادی را در تملک خود داشتند. 56سهامدار این گروه ناگذیر از واگذاری سهام خود به کمیسیون انحلال و ترک کلیۀ مشاغلشان در تعداد کثیری از شرکتها شدند

.

در همان زمان، حدود 1400 کادر عالی زایباتسوها از کار برکنار شدند. همچنین، 2200 تن دیگر از روسای 250 کاخانۀ سازندۀ تجهیزات در طول جنگ نیز مشمول این تصفیۀ اقتصادی شدند. در مجموع، 3600 تن از تجار در علیترین سطوح از کار برکنار شدند.

هرچند که این احکام چهارسال بعد لغو شد، اما تعداد بسیار اندکی از تجاربرکنار شده توانستند به مشاغل قبلی شان بازگردند، زیرا جای آنها را قبلا مدیران جدید اشغال کرده بودند. خلای عظیم ایجاد شده در قدرت کارفرما را کادرهای متوسطی پر کردند که هیچ سرمایه ای جز جوانی و صلاحیت در اختیاد نداشتند.

در واقع، بازسازی دستگاه تولیدی بعد از جنگ، بدون وجود این طبقه جدید از مدیران که انگیزه ای بسیار قوی داشتند، قابل تصور نبود.

.