موفقیت یک مؤسسۀ اقتصادی، در نهایت، به چگونگی مدیریت آن بستگی دارد. بنا بر این، لازم است که پاره ای از خصوصیات مدیران نمونه را از نظر مؤسسات اقتصادی ژاپن دسته بندی کنیم.
الف_ برتر شمردن انسان: به نظر می رسد که رؤسای ژاپنی به علت اهمیت فوق العاده ای که برای منابع انسانی قائلند، از همتاهای غربی خود متمایز میشوند. در ادارۀ مؤسسات اقتصادی ژاپن، انسان جایگاه مرکزی را اشغال می کند. او به عنوان یک عامل سادۀ تولید همچون سایر عوامل محسوب نمی شود.
انسان منبع اساسی به شماد می رود و تنها او قادر به استفادۀ مؤثر از ابزال تولیدی و مالی است. مشخصۀ این گونه جهتگیری، اولویت کاملی است که برای آموزش کارکنان قائل می شوند. شرمایه گذاری در درجۀ اول، در مورد نیروی انسانی صورت می پذیرد.
همان طورکه مؤسس شرکت ماتسوشیتا تاکید می کند. «ماقبل از هر چیز کارکنان خود را آموزش می دهیم، و تنها پس از این مرحله است که به تولید کالا می پردازیم». این گونه طرز تلقی مدیریت ژاپنی که مستقیمآ در جهت منابع انسانی سمتگیری شده است، با طرز برداشت«اقتصادی» تر غرب که در درجۀ اول درصدد سودآوری سرمایه در کوتاه مدت است، مغایر به نظر می رسد.
احساس مسئولیت مدیران مؤسسات اقتصادی ژاپن در قبال امنیت شغلی از همین روحیه نشئت میگیرد.
ب_«فلسفه مدیریت»: اغلب اوقات مؤسسات اقتصادی ژاپن برای اعلام اصول اساسی مدیریت به نام «کئیی رینن» یا «فلسفۀ مدیریت»، فرمولها و عباراتی را آگهی می کنند. در این زمینه دو طرز تفکر وجود دارد. یک نوع تفکر معطوف است به اهداف وسیع و تجریدی و غالبأ دستوری، نظیر«مشارکت در توسعۀ تمدن جهانی» که شرکت ماتسوشیتا اعلام کرده اس.
طرز تفکر دوم، به طود عینی تر و مستقیم تری متوجه تعیین استراتژیها و چگونگی اجرای روازنۀ آنهاست «آموزش حرفه ای افراد» ،«رونق مؤسسه و رفاه فروشندگان، مقاطعه کارن جزء و مصرف کنندگان»، وغیره این رهنمود اساسی مدیریت موجب توسعه و حفظ «روح خانوادگی» اصیلی در مؤسسه می شود که افراد حول آن متحد و متشکل می شوند و به این ترتیب، واحدی بسیار همگون را تشکیل می دهند که از پویایی و همبستگی برخوردار است. این واحد هنگون به میزان زیادی منعکس کنندۀ اعتقادات عمیق رئیس مؤسسه است که برپایۀ تجربه شخصی و طرز تلقی اش از زندگی بنا شده است.
