تعیین و اعلام اهداف: مؤسسات اقتصادی ژاپن، نظیر همتاهای غربی خود، به طور معمول رسیدن به پاره ای اهداف زمانبندی شده و مشخص از نظر کمی کیفی را در برنامۀ کارخود قرارمی دهد.

آنچه در این زمینه مؤسسات اقتصادی ژاپن را متمایز می سازد آن است که رئیس مؤسسه اهداف تعیین  شده را به طور مستقیم یا غیر مستقیم به اطلاع کلیه کارکنان می رساند.

 

اهداف مزبور به شکل فروش کل، سهم بازار، سود، وغیره، و همچنین به شکل ملاحظات یا برآورده های غیر کمی نظیر طرحی برای یک فعالیت جدید وغیره بیان می شوند.

احساس مسئولیت: جامعۀ ژاپن شخصی را که سعی در انداختن مسئولیت خویش به گردن دیگری دارد مجازات می کند.

مثلا هنگامی که مدیر مؤسسه ای مسئولیت عدم موفقیتهایش ره به طرز رفتار سندیکا،تدابیر اتخاذ شده توسط دولت یا به رقابت خارجی نسبت مس دهد، چنین طرز برخوردی اعتراف به عدم صلاحیت، فقدان درستکاری، و بی شهامتی در بررسی موشکافانه مسائل و اتخاذ تدابیر ضروری جهت حل آنها تلقی می شود

. مسلما این هنجار اجتماعی در ژاپن موجب می شود که مدیران ژاپنی به جای شکایت از تغییرات اوضاع و احوال عمومی و متهم ساختن آن، در صدد سازگاری با آن به بهترین صورت ممکن برآیند.