زنده گی انسان مانند قفلی است که فقط با صبر و حوصله میتوان آنرا باز کرد و باید برای گذراندن آن از فکر,صبر و تحملاستفاده کردو یا میتوان زنده گی را به دو جاده تشبیع کرد که یکی انسان را به طرف خوشبختی و دیگری به بدبختی میکشاند,پس همان فکر و حوصله است که انسان را به سوی راه درست و خوشبختی سوق میدهد.
در حقیقت پایه های اساس زنده گی صبر و تحمل است که توسط این دو چیز انسان میتواند زنده گی را به آسانی مانند قدم زدن در یک جاده ی آسفالت بدون کدام مانعی سپری کند و رکن دیگری که در پیشبرد زنده گی نقش اساسی ایفا میکند فکر کردن است.یعنی باید به هر قدمی که برمیداریم فکر کنید ونه تنها به قدم برداشتن بلکه در حرف زدن و حتی در تمام چیزها.تنها فکر است که به انسان راه درست را نشان میدهد وهم چنان میتوان زنده گی را مانند یک بازی فکری تصور کرد و برای موفق شدن در آن بازی باید زیاد بیندیشد.بلکه باید صبر داشت و نباید زود خسته شد و از پیشبرد آن نباید نا امید شد.
زنده گی این چنین است وقتی میخواهید به هدفی دست یابیم در اول باید آن را برای خود آسان بگیریم زیرا میگویند"زنده گی را برای خود آسان بگیر تا آسان شود"و بعد باید فکر کنید اگر در بار نتوانستید ناامید نشویم و صبر داشته باشیم زیرا بالاخره روزی میشود به آن هدف دست یابیم.
هم چنان میتوان گفت:زنده گی مانند نظام شمسی است که اگر یکی از سیاره های آن از مدار خود رها شود کل نظام برهم میخورد زیرا همه به هم وابسته اند ودر زنده گی هم اگر قدمی را اشتباه برداریم نظام دیگر زنده گی هم برهم میخورد ودرست کردنش مشکل و گاهی حتی ناممکن است.پس باید برای زنده گی کردن همیشه از فکر خود استفاده کرد و صبر و شکیبایی اختیار نمود تا زنده گی زیبا و پایداری داشته باشد.
یگانه ضعیفی
برای خواند مطالب قبلی فلم انکس من میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:
