گامی به سوی روشنی باید گذاشت

گام گذاشتن پول و دارایی نمیخواهد بلکه کمی اراده و اعتماد به نفس میخواهد و بس

گاهی اوقات روشنی آنقدر نزدیک است به ما و اما انگار در نزدیک روشنی قرار داریم و از شدت آن روشنی چشم هایمان کور شده است و نمیتوانیم که آن را ببینیم چون او در چند قدمی ما قرار دارد و افسوس که ما از ان به اندازه سالها دور هستیم اگر زمانی هم ما خواسته باشیم به آن نزدیک شویم چون یک موقعیتی که خود به خود برای ما میسر شده بود را از دست داده بودیم باید به اندازه یک عمر زحمت کشید تا خود را به آن برسانیم... ا

انسان باید از لحظه لحظه عمر خود استفاده کند نه برای کار های بیهوده و بی معنا بلکه باید برای رسیدن برای آرزو ها و امید ها خود زحمت کشید تا به آنها رسید چون بی زحمت به هیچ جایی انسان نمیرسد.ای کاش انسان به جای اینکه در خواب به رویاها و امید های خود دست پیدا میکرد میتوانست که در بیداری هم به آن برسد و نه باید این را فراموش کنیم هیچ کاری نا ممکن نیست فقط میتوان این را گفت: ناممکن ناممکن است و بس در هر راهی که انسان قدم گذارد و امید خود را به خداوند متعال کند هرگز و هرگز در آن راه شکست نمیخورد بخاطر اینکه خداوند متعال بیننده و شنونده تمام کار های ماست و یک پشتیبان قوی در تمام زندگی برای ما هست و خواهد بود پس نمیگذارد که این زحمات ما بیهوده شود وبا پشتیبانی خود بزرگ ترین پارتی یا وسیله برای رسیدن به آرزو های مان باشد

خداوندی که انسان را خلق کرد هیچ گاه او را تنها نمیگذارد و نخواهد گذاشت این را میتوان برای زندگی خود یک امید دانست و با این امید قدم گذارد به طرف روشنی ها به طرف روشنی ها

نویسنده سونیا اکبرزاده