پیری می آید ، اما میتوان در برابر آن ایستاد ، سرعتش را کند کرد ، مشرط بر اینکه به خودتان برسید ، فعال باشید و خوب بخورید ، خوب بپوشید ، به آرایش و نظافت خود برسید ، به زندگی علاقه مند باشید ، ترس بیجا و هیجان نباید به سراغ شما بیاید ، تا حد توان کار کنید ، به اندازه کافی بخوابید ، با مردم مخصوصا جوانان معاشرت داشته باشید ، عصبانی نشوید ، تند خویی نکنید ، به یاد خدا باشید ، به دیگران هر نوع که میتوانید کمک کنید ، چیزهای تازه را یاد بگیرید و فکر نکنید چون پا به سن گذاشته اید دیگران به شما توجه ندارند .
کمبود دانش و آگاهی از مرحله کهنسالی ، موجب شده است تا هاله ای از اندیشه های نادرست بر گرد آن کشیده شود و کهن سالی را به گونه ای دور از واقعیت و پیشداری های ناپسند بکشاند و از روشن شدن ابعاد گوناگون زندگی کهنسالان جلوگیری کند .
با آنکه سالمندی مرحله نهایی زندگی است . میتوان آنرا گوهری بر تارک هستی انسان توصیف کرد با این وجود دشواری های ناشی از کاهش توان جسمانی و روانی و کمرنگ شدن ارزش ها و تنهایی و گوشه نشینی کهنسالان را به رنجوری و دل آزردگی میکشاند
جوامع مختلف همواره بر پایه معیار ها گوناگون خود با کهنسالان برخورد میکنند ،
اکثر کهنسالان آگاهند که بسیار آهسته حرکت میکنند و کمتر از دوران جوانی میتوانند جنب و جوش داشته باشند ، کم و کیف این تغیرات تا اندازه به علل و عوامل بدنی و تا حدی به علل روانی بستگی دارد
از شایع ترین مشکلات روانی سالمندان افسردگی است . زیرا آنان از بسیاری محبت هایی که قبلا برخوردار بودند : مانند قوت جسمانی ، موقعیت اجتماعی و ... محروم میشوند
و بالاخره پیری دوره از زندگی است که به سختی میتوان آنرا تحمل کرد زیرا با افزایش سن تمایلات و رغبا هل رو به کاهش میرود و گدران زمان کاری بس دشوار است
(Fh ~ Ah)
