"میازار موری که دانه کش است"
"که جان دارد و جان شیرین خوش است"
!زنگ تفریح است
همه دارند از این فرصت استفاده میکنند.مکتب ماخیلی کلان است و دارای درختان زیادی میباشد,هنگامیکه به پایین درختان نشسته هستیم و بالا را نگاه میکنیم,انگار درختان چتری در آسمان پهن کرده اند و از لا به لای برگهایشان خورشید همچون الماس میدرخشد.اینجا شاگردان زیادی هستند.
گاه شاگردان خورد و گاه کلان و این خود بر زیبایی مکتب افزوده.
آه نگاهم به پایین سرخورد مورچه ای را دیدم که ذره ای نان گرفته و در حال حملش هست.
وبه راستی این ذره نان دو برابر مورچه نگاهم را به خود جلب کرد و تنها نظاره میکردم و این مورچه تا اندک فاصله ای را طی میکرد چند بار بر زمین میخورد و از طرف دیگر این تکه نان را با فشار به سمت دیگری میکشاند.....
و باز مورچه ی سیاه کوچک به راهش ادامه داد و دست از طعمه اش نکشید.
دیدگانم محو تماشای او شده بود و تا اینکه مورچه ی ظریف و نحیف به من رسید و برایم سوزه ای برای دیدن شده بود.خیلی مشتاق بودم که تا ببینم این مورچه ی کوچک با این بار سنگین خود به کجا خواهد رسید.
آه خدای من٬ چه صحنه ی دلخراشی لحظات آخر رسیدن به مقصدش کسی او را فرش زمین کرد.و مورچه ی بیچاره در چنگال مرگ قرار گرفت....
محو تماشایش بودم که زنگ مکتب به صدا در آمد و با دلی اندوهگین به صنف خود رفتم.سرم را برروی نیمکت چوبی گذاشتم و هیچ از اطرافم آگاه نبودم که ناخودآگاه با صدای استاد که میگفت سعیده از جا پریدم....
بله صدای استاد دری بود......
از این نعمت های خداوندی به وجد آمده بودم ولی مورچه را مثالی واضح برای تمام انسان هایی که پشت کار نداشتند میدانستم.این نعمت و آفریده ی خداوندی حتی با این همه مشکلات سرراه باز هم به تلاشش ادامه میداد.
اما افسوس اگر ما انسان ها هم اینقدر پشتکار داشتیم دو هر چه موانع به سر راهمان بود را برمیداشتیم,هیچ کسی محتاج به کسی دیگر نبودو اینک ما از یک از یک مورچه ضعیف تر نیستیم ولی مورچه گگ بیچاره با این همه تلاش سنگ فرش زمین شد ولی انسان اگر بخواهد میتواند بهترین ها را از آن خود سازد.
سعیده نظری
برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس من میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:
