نیزه بازی
نیزه بازی ورزش بسیار قدیمی ودلچسپ است که در مناطق جنوبی وطن ما افغانستان مثل غزنی،پکتیکا،لوگر،خوست وامثال آن رواج دارد نیزه بازی از جملۀ عنعنات خاص این مردم است اسپ های که در ورزش نیزه بازی سوار می شوند از منطقه وزیرستان می آورند به این سبب آن ها را اسپ وزیری می گویند.
این اسپ ها گردن بلند،گوش های تیز و باریک و اندام متناسب دارند و به رنگ های مشکی، کُرنگ،کُمَید،سُرخُون،اَبَرش،سمند، قَرَه کهُر و امثال آن هستند.
نیزه بازان اسپ سمندی را که زانوهای سیاه،بالای زانوهایش سفید و در پیشانی خال سفید داشته باشد، برای این بازی ترجیح می دهند آنان اسپ ها خود را با زین و جل های قشنگ،دستمال های ابریشمی پوپک دار،و یال پوش های که در آن آیینه های کوچک نصب شده می آرایند.
نیزه ها نوکِ تیز دارند که از آهن فولاد ساخته شده اند وبه نوک چوب بانسی دو یا سه متره نصب می شود طول چوب نیزه اکثراً به ذوق نیزه باز تعین می گردد نیزه بازی در ایام عید،میلۀ سال نو ،عروسی ها، ولادت ها ومراسم خوشی دیگر اجرا می شود و همه مردم به تماشای آن، پیرامون میدان نیزه بازی گرد هم می آیند.
طریقه اجرای نیزه بازی طوری است که یکی از بزرگان میخ های چوبی نیم متره را در چادری برداشته در وسط میدان مسابقه به فاصله های چند چند قدمی به زمین نصب می کند. سپس نیزه باز سوار بر اسپ خود در حالی که با دست چپ لجام اسپ و با دست راست نیزه را می گیرد، به نوبت به محلّ بازی رفته به هدف بر داشتن میخ اسپ خود را به سوی آن می تازاند در این اثنا دُهلچی ها که در محل نزدیک میخ آماده ایستاده اند، به غرض تَهیج سوار کار و اسپ صدای دهُل را تند تر و رساتر می سازند وتَهیج ها در دو طرف مسیر تاخت تَهیج نیزه باز صف بسته اند وبرای موفقیعت وی کف میزنند.
سوار کار در فاصلۀ نزدیک میخ خود را با نیزه به سمت میخ خم می کند و نوک نیزه را با قوت به میخ می کوبد و آن را با مهارت و سرعت از زمین بلند میکند هر یک از نیزه بازان اشتراک کننده به نوبت این فعالیت را انجام میدهند هر کس که موفقیعت بیشتر کسب نمود به مرحلۀ دوم بازی راه پیدا می کند.
ادامه دارد.....
