انسان ها برای رفغ نیازمندی های خویش مجبور اند اشیا ای که خود تولید کرده اند به دیګران عرضه نمایند ودر مقابل اشیا مورد ضرورت خود را از دیګران در یافت کنند که این عملیه عرضه وتقاضا را تجارت می ګویند.وبر دونوع تجارت داخلی وتجارت خارجی می باشد
ترقی وپیشرفت هر کشور مربوط به اندازه ازدیاد مواد تولیدی آن می باشد.به هر اندازه ای که اشیای تولیدی صادرات یک کشور زیاد با شد به همان اندازه اسعار خارجی به آن کشور وارد می شود واقتصاد آن مملکت بلند می رود وقیمت پول مروج آن اهمیت پیدامی کند باوجود آنکه افغانستان یک کشور محاط به خشکه است وبا آب های آزاد ابحار ارتباط مستقیم نه دارد ولی با آن هم با بسیاری مارکیت های جهان روابط تجارتی دارد.
تجارت افغانستان عمومآ بر محصولات زراعتی وتولیدات حیوانی استوار است.ګرچه در کشور ما در امور صنعتی پیشرفت صورت نه ګرفته با آن هم صنایع دستی مانند:قالین بافی-ګلیم بافی-وغیره مروج است ازهمین لحاظ قلم اول صادرات کشور مامحصولات حیوانی وزراعتی تشکیل می دهد
افغانستان سالانه یک مقدار زیاد تولیدات زراعتی از قبیل میوه های تازه و خشک را به پاکستان وهندوستان صادر می نماید وهم چنان مقدار زیادی میوه های خشک مانند:بادام-پسته-کشمش-به اروپا وامریکا صادر می کند.
تولیدات حیوانی کشور مارا پشم –پوست قره قل وروده تشکیل می دهد که به بازار های اروپا ودیګر ممالک صادر می شود ازصدور تولیدات حیوانی وزراعتی مقدار زیادی اسعار داخل افغانستان می ګردد که در انکشاف اقتصاد کشور رول ارزنده و مهم دارد.