پارلمان برای تحکیم ونهادینه کردن دموکراسی وتامین آزادی های فردی یک امر ضروری پنداشته میشود .

زمانی که صحبت از آزادی های فردی به میان می آید در یک جامعه تقسیم قدر ت میان مردم وحکومت ومحدودیت قدرت مطلقه حاکمان به عنوان یکی از راهکارهای مهم پنداشته میشود که براساس آن مردم به نوعی از آزادی های سیاسی ,اجتماعی ومدنی خود دست می یابند .

 

پارلمان در یک کشور به حیث یک نهاد ممثل اراده مردم ویک نهاد سیاسی وحقوقی در چهارچوب تشکیلات یک دولت است واز برجسته ترین وظایف آن نظارت برعملکرد دولت ونهاد های دولتی می باشد .

پارلمان یعنی قدرت مردم  وصدای مردم ..........

پارلمان از دوحالت خارج نیست .   پارلمان دموکراتیک وپارلمان غیر دموکراتیک

پارلمان های دموکراتیک آنست که بر اساس انتخابات ورای مردم انتخاب شوند ودرجریان یک انتخابات شفاف وعاری از تقلبات وحضور احزاب سیاسی چشمگیر باشد وهمچنان حضور اقلیت ها وجامعه مدنی مشاهده شود .که پارلمان های دموکراتیک موثریت بیشتری را دارا هستند .

اما پارلمان های غیر دموکراتیک از سوی حلقات داخلی وخارجی یک کشور تعیین شده وبه حیث یک وسیله سیاسی هستند وبا مردم هیچ تعلق ندارند وبرای اهداف خود کار میکنند .

 

اماپارلمان درافغانستان چگونه است ؟؟؟؟؟؟؟؟

افغانستان کشوریست که دارای تاریخ کهن است وهمیشه مورد توجه قدرت های دنیا بوده است  ومردم آن که چندین دهه جنگ و ویرانی را پشت سر گداشته اند وحال میخواهند طعم صلح را بچشند .

افغانستان کشوریست در تاریخ خود دارای جرگه های سنتی است جرگه های که در آن تصمیم گیری ها ی درمورد سرنوشت کشور گرفته میشد .

اما باگذشت زمان این تصمیم گیری ها ی پدر سالاری دردست نیروهای افتاد که زور سالاری عادت شان شده بود .حکم میکردند وحتی بر خلاف ارزش های حقوق بشر وحقوق انسانی عمل میکردند .

 

این چیزیست که ما همواره در افغانستان شاهد آن بودیم .

وپارلمان امروزی کشور در اصل همان جرگه سنتی دیروزی است که شکل مدرنی را به خود گرفته است .وتاریخ بیش از یک را ندارد .

پارلمان افغانستان که مظهر اراده ملی مردم این کشور شمرده میشود بیشتر به دست مافیای سیاسی واقتصادی است تا نماینده های واقعی یک ملت .وتا اکنون به شکل گسترده ای در پارلمان کشور نفوذ داشته اند و این افراد همیشه دست به عملکردهای غیر قانونی  میزنند وحتی با دولت سازش کرده ومصالح علیا کشور را فدای اهداف شوم ومنافع شخصی خود میکنند .

بعضی ازاینها متهم به قاچاق و ترانزیت مواد مخدر ودیگر جنایات میشوند از سوی محاکم اما کسی جرات بازپرسی از آنان را ندارد چون بیشتر آنان از نزدیکان مقامات دولتی هستند .

 

از این ها گذشته واقعیت دردناک دیگری هم در پارلمان کشور حکمفرما است وآن اینکه بیشترین کرسی های پارلمان بدست افرادیست که نه تنها متخصص نیستند حتی بی سواد اند وصلاحیت وضع قوانین را ندارند حتی شناخت کامل از جامعه را ندارند ومحتوای قوانین را درک نمیتوانند پس چطور صلاحیت قانون گذاری را دارند ؟

هرچند  دقت کنیم پارلمان افغانستان را جز یک جرگه ستنی چیزی بیش نمیبینیم جرگه ی که به جای تغیر به سوی انحراف سوق داده میشود واین اشخاص بادموکراسی ومعرفت دموکراتیک ومردم سالاری در افغانستان آشتی پذیر نیستند واکثریت شان متعلق به جریان های جهادی وجنگ سالاران هستند .

واین روند پارلمان اشتباه است چون که چنین اشخاص وافراد پارلمان را بهترین مکان برای داشتن قدرت پنداشته واهداف شوم خود را عملی میکنند .این حلقات در داخل پارلمان نیز به نفع خود کار میکنند وبه حمایت یکدیگر می پردازند .وبه هیچ وجه معتقد به حقوق بشر حقوق زنان ودموکراسی نیستند .

 

وصداهای دموکراتیک  در پارلمان کشور تا حدی ضعیف است که قابل شنیدن نیست ونماینده های واقعی مردمر انگشت شمار اند .

تاریخ ا فغانستان حکایت از جنگ های سنتی دارد اما متاسفانه این وضعیت با حالت امروز مان نیز صدق دارد . امامردم به این باور هستند که وجود پارلمان هرچند ضعیف وغیر دموکراتیک نسبت به نبود پارلمان در یک کشور بهتر است .

به امید روزی که کار به اهل آن سپرده شود وما نماینده های واقعی وپارلمان دموکراتیک داشته باشیم .