هر دقیقه, هر ساعت و هر روز مجبوریم که تصمیم بگیریم. تصمیم بگیریم که چی کار کنیم, چی بخوانید, چی بنویسیم, چی بخوریم, چی بنوشیم, کجا برویم, کجا نرویم و خلاصه اینکه تصمیم بگیریم که در چی مورد های تصمیم بگیریم. در لحظه زندگی خود برای ادامه مجبور به تصمیم گیری هستیم و هر گامیکه برمیداریم بر اساس یک تصمیم است. تمام مسیر زندگی ما بر اساس تصمیم های است که خود ما گرفته ایم و یا اینکه برای ما گرفته اند. نمیشود بی تصمیم لحظه ای را سپری کرد. این تصمیم گیری های ما اند که مسیر زندگی ما را مشخص میکنند.
گاهی تصمیم های آنقدر اهمیت دارند که تا پایان زندگی اثر شان را میتوان احساس کرد و یا یک تصمیم امروز تا پایان زندگی مسیر ما را مشخص میکند و گاهی راه دیگری نیز نداریم. اگر از بحث شخصی فراتر رویم در خواهیم یافت که این تصمیم های افراد اند که سیر کلی تاریخ را تا حالا رقم زده اند و سبب شده اند که بر اساس پی آمد های تصمیم های شان افراد برای سالها, دهه ها و حتا قرن ها زندگی کنند.
از اینجاه اهمیت تصمیم گیری و توانایی تصمیم گیری برملا میشود و سیر زندگی و تاریخ نشان میدهد که افرادی موفق تر بوده اند و توانسته اند که تصمیم های بهتری بگیرند که توانای تصمیم گیری بهتری داشته اند و شرایط و محیط را بهتر درک کرده اند. اگر از شرایط و اوضاع که قرار است بر اساس آنها تصمیم گرفته شود درک درست نداشته باشیم, پی آمد های تصمیم ما میتواند بسیار زیانبار باشد که شاید دیگر نتوان آنرا جبران کرد .
بر اساس همین اهمیت است که مهارت تصمیم گیری نقش حیاتی در زندگی فردی و اجتماعی یافته و بر اساس آن سازمان بهداشت جهانی یکی از مهارت های مهم زندگی را مهارت تصمیم گیری برگزیده است. بر اساس این مهارت افراد باید با واقع گرایی دست به تصمیم گیری بزنند و بهترین گزینه ممکن را برگزینند. چون آنها در قبال پی آمد های آن مسوول خواهند بود. افرادیکه این مهارت را میدانند و به خوبی نسبت به آن آگاه اند بسیار زندگی بهتر و راحت تری خواهند داشت و ضریب موفقیت شان بسیار بالاتر از ضریب ناکامی شان است. برای تصمیم گیری خوب و مناسب باید واقع گرا بود, مشوره با دیگران را فراموش نکرد و به پی آمد های تصمیم خود اندیشید.
