دسته بندی مقاطعه کاران: مقاطعه کاران معمولا به سه دسته تقسیم می شوند: مقاطعه کاران درجه اول، درجه دوم، و درجه سوم مثلا یک سازندۀ اتومبیل، ساخت قطعات وسایل موتور را به 25 مقاطعه کار درجه اول محول می کند، سرانجام، مقاطعه کاران درجه دوم دارای شبکه مقاطعه کاران مخصوص به خود هستند، که در کل از 4960 مؤسسه کوچک و متوسط درجه سوم تشکیل شده است.
به این ترتیب، مقاطعه کاران درجه اول مستقیما با سفارش دهندگان در ارتباط کاری قرار می گیرند. آنان در کل شبکه مقاطعه کارانی که سازنده اتومبیل ایجاد کرده، هسته ای را تشکیل می دهند. این مقاطعه کاران مانند بخشی از مقاطعه کاران درجه دوم، مؤسسات نسبتا مهم و منسجمی هستند.
برعکس، تعداد زیادی از مقاطعه کاران درجه سوم، موسسات خانوادگی کوچکی هستند که با سرمایه ناچیز، هزینه دستمزدی پایین، بارآوری ضعیف، ابزار مستعمل، کارکنان مسن وغیره سنیکایی مشخص می شوند. این دسته از موسسات هستند که پیش از دیگران از تغییر اوضاع واحوال اقتصادی ضربه می خورند.
همچنین می توان مقاطع کاری «ظرفیت» و مقاطعه کاری «تخصصی» را نیز از یکدیگر تمیز داد. موسسه برای استفاده از ظرفیت تولیدی یک مقاطعه کار به دلیل قیمتهای تمام شده آن و آماده شدن کالا در موعد مناسب، یا برای حفظ انعطاف واقعی با احتراز از سرمایه گذاریهای اضافی، به مقاطعه کاری «ظرفیت» متوسل می شود.
مقاطعه کاری «تخصصی» زمانی مورد می یابد که موسسه سفارش دهنده ساخت کالای معینی را به آن محول می سازد، زیرا یقین دارد که نمی تواند در زمینه کیفیت، سطح تکنولوژی، یا سودآوری با آن رقابت کند.
کاملا واضح است که مقاطعه کار «تخصصی» نسبت به سفارش دهندگانش مستقلتر و از موقعیتی بهتر برخوردار است. در عوض، مقاطعه کاران «ظرفیتی» در وضعیت متزلزلی قرار دارند، زیرا در اوضاع و احوال بد اقتصادی، زمانی که مؤسسات سفارش دهنده باید از ظرفیت تولیدی خود استفاده کنند، امکان باز پسگیری کارهای به مقاطعه داده شده وجود دارد.
