الف__ هزینه سرمایه: مقروض بودن شدی مؤسسات ژاپنی هنچنین ناشی از آن است که هزینه واقعی سهام جدید خیلی بیشتر از وام بانکی است.
البته این امر پدیده ای صرفا ژاپنی نیست، اما برخی از ویژگیهای ژاپن سبب می شود که توجه به تامین مالی از طریق افزایش سرمایه شرکت باز هم کاهش یابد.
معمولا شرکتهای ژاپنی در درجه اول، سهام جدید خود را یا مجانی یا به ارزش اسمی و نه به قیمت بازار به سهامداران خود عرضه می کنند.
چنین رفتاری از آنجا ناشی می شود که مؤسسات ژاپنی براساس سنت مایلند که بدین وسیله وفاداری سهامداران خود را جبران کرده، مردم پسندی سهام واسم و رسم شرکت را حفظ کنند. بنابراین، شرکتهای منتشر کننده سهام جدید از امکان ترقی سهام بی بهره اند.
طی دوره 1965—1972، 80% از مجموع سهام جدید در درجه اول به سهامداران، 13% به افراد مورد نظر شرکتهای انتشار دهنده، و سرانجام تنها7% به مردم عرضه شده است.
با این حال، روند فوق درحال تغییر است و تمایل به این تغییر از سال 1976 به بعد شدت گرفته است. درمورد شرکتهای ارزیابی شده در نخستین بخش بورس توکیو، 130 سهم جدید به ارزش کلی 86.4 میلیارد ین، بین نشان دهنده افزایش محسوسی معادل 30% در تعداد سهام و 63% در ارزش، نسبت به دوره 1973—1975 است. پرداخت سودسهام در مؤسسات ژاپنی به شکل درصدارزش اسمی تعیین می شود.
در سال 1979، نرخ سود سهام که به روش فوق تعیین شده، برای 518 مؤسسه بزرگ معادل 16/11% بوده است. این امر نشان دهنده هزینه ای معادل 20% برای سرمایه شرکت است، با در نظر گرفتن هزینه ای حدود 50% برای نرخ کلی مالیات مستقیم و سایر هزینه های مالی.
البته باید هزینه انتشار سهام و هزینه اداری را نیز به آن اضافه کرد. مسلما هزینه سهام بیشتر است تا هزینه واقعی سرمایه های استقراضی. که در سالهای اخیر بین 10 تا 12% در تغییر بوده است.
