موسیقی
موسیقی از جمله هنر های ظریف است که انسان از زمان های قدیم عواطف و احساس های لطیف باطنی،خوشی ها، غم ها وهیجانات خود را توسط آن تبارز داده اند.
ابو نصر فارابی (معلم ثانی) فلیسوف بزرگ جهان اسلام،عالم موسیقی بود و تألیفاتی در علم موسیقی دارد.غیچک را او اختراع کرده است.
حکایت می کنند:((روزی فارابی وارد مجلس شد و چند توته چوب را از کیسه یی بیرون آورد آن ها را با یکدیگر ترکیب نمود و بنواخت؛ طوری که به یک صورت تمام حاضران بخندید و به صورت دیگر همه را به گریه آورد؛ پس بار دیگر لحن را بگر دانید و همه را به خواب بُرد و برفت.))
علما و دانشمندان جهان اسلام این هنر ظریف را در خلال قرن ها انکشاف داده اند مثلاً (ابو حفص سُغدی) ادیب و موسیقی دان قرن چهارم جعبه یی را به قانون برابر ساخته آن را قانون نام نهاد. رودکی سمرقند چنگ را نیکو می نواخت. فرخی سیستانی نیز در نواختن چنگ و عود مهارت داشت ابن سینا بلخی در فن موسیقی یّد طولا مهارت داشت و قسمتی از کتاب «شفاءِ» او در علم موسیقی نوشته شده است.
این اشخاص را که نام گرفتیم، از علمای موسیقی کلاسیک وطن ما در عمق و گذشتۀ جامعه و تاریخ ما بوده اند که ادامه میراث آنها تا عصر زنده گی ما رسیده است و همچنان هزاران موسیقی دان سراینده و نوازندۀ دیگر که یقیناً عدۀ زیاد آن ها را می شناسید؛ چنان که (کوچه خرابات) در قسمت (پایان چوک) شهر کابل محل تجمع استادان موسیقی بود.
