جوانی زمانیست که شخص به پایه اکمال خود در این زمان میرسد .این زمان حساس ترین زمان زنده گی انسان است .در این زمان انسان گناهان زیادی را مرتکب می شود و شخص دراین زمان غرور زیادی را دارا می باشد و علما دراین مورد می گویند: که جوانی مرز بین پیری و کودکی است .یعنی در جوانی گاهی شخص تقلید کودکی را می نماید و شیطنت های کودکی را به یاد دارد و گاهی حس بزرگ شدن در او سرچشمه می گیرد .پس باید دانست که که جوانی حساس ترین بخش عمر یک انسان است .چرا که یک جوان درخود فهم بزرگسالی و جهل کودکی را داراست .
یک جوان سر شار از غرور است و هیچ کس در ایین غرور داری نباید غرورش را زیر پا کند و آن را بشکند چرا که خداوند صدای شکستن جام غرور جوان را به خوبی می شنود چنانچه گویند :اشک یتیم اشک مادر و اشک شکستن قلب جوان ریشه ها را می سوزاند .چرا که یک شخص وقتی می خواهد تظاهر به بزرگ شدن نماید به وی ناخدا آگاه غروری دست می دهد. که زیر پا گذاشتن این غرور او را نا بود خواهد کرد چنانچه گویند از نو کیسه غرض ننما این ضرب المثلی است واضع و آشکارا پس غرور جوان را نباید شکست حتی با وجود این که او سخت مجرم باشد وباید او را با اسلوب خوب وبا حفظ اسرار از اشتباهش آگاه کنیم .
غرور زیبنده جوان است
غرور را انسان در هر زمان از عمر خود دارد می باشد ولی در زمان جوانی این جلوه بیشتری را می نماید چرا که غرور زیبنده یک جوان است و در این زمان شخص بیشترین غرور را هم دارد وبه مرور زمان باشکست های زنده گی وبا تجارب بی شمار او از غرور خود کم می نماید تا در جامعه جایگاه بهتر ی را کسب نماید و یک انسان ممکن است در طول دوران جوان طعم شکست را چشیده باشد و گویند که پس از هر شکست پیروز ی های در راه است .پس یک جوان با کم نمودن از غرور خود می خواهد به این پیروزی ها دست یابد و همین پیروزی ها هستند که پس از شکست ها قابل دست رس می باشند .
