به چه سوگندخورم؟

به حبابي كه لب جوي دلش مي تركد؟

يالب پنجره خيس زباران شديد؟

لحظه ها درگذرند... فكرفرداها باش

گله ازدايره عشق وهوس بيرون است

غصه را دور بريز

غزلي بايد ساخت

رمق بايد داشت

در پي صيقل باش

صيغل ازجنس اميد

دستهاي توپرازنيرواند

وشگفت است اينجا

كه دل مردم اين شهرگره خورده به بغض

 

بغض را هديه بده، به ابرهاي سياهي كه پرازدلتنگيست

با دلت زمزمه كن: زنده گي زيباست،سختي اش نابنياد، فكر روزي كه همه مي خندند، هيچكس تنهانيست

زنده گي با همه سختي ها آسان است