مشوره کردن با اهل فهم رمز مؤفقیت کار می باشد. زیرا مشوره دادن ومشوره گرفتن از بزرگان ودوستان نزدیک که انسانهای عاقل وفهمیده باشند وخوب وبد را ازهم تفکیک کرده بتوانند باعث نیک شدن امور پیش رو می گردد.

مشوره در دین مبین اسلام ازجایگاه عظیمی برخوردار می باشد. چنانچه حضرت محمد (ص) در این باره می فرمایند: «اَلمُستَشَارُ مُؤتَمِنُ ».ترجمه کسی که از او تقاضای مشوره می شود مانند کسیست که امانتی نزد او گذاشته شده باشد یعنی باید در ادای امانت امین باشد. ومشورت کردن یکی از صفات مهم حضرت محمد (ص)بوده که با صحابه خویش در مورد هر چیز که می خواستند انجام دهند مشوره می نمودند

در این حدیث شریف مشوره به امانت تشبیه گردیده است واشخاص مشوره دهنده به مثابه امین قرار گرفته اند. یعنی شخصی که با وی در مورد کدام موضوع مشوره صورت می گیرد باید وی آن موضوع را در نزد خویش مخفی نگهدارد وآنرا به دیگران پخش نکند بلکه با توجه وفکردرباره تمام نکات موضوع، به برادر خود مشوره یی بدهد که خیر ومنفعت اش در آن نهفته باشد وخدای نکرده سبب شرّ وفساد برایش نگردد وآینده اش را مد نظر گرفته وبا افکار عالی اش به وی کمک کرده واو را خرسند نماید

شورا در دین اسلام یک اصل مهم شمرده می شود، وبه مسلمانان تأکید شده که آنرا در تمام امور مهم زندگی خویش عملی نمایند زیرا مشوره وخواستن نظرات مختلف در یک کار نتیجه مثبت خواهد داشت. همچنین خداوند(ج) در آیت از قرآنکریم مؤمنان چنین ستوده است:«وَ أَمرَهُم شُوری بَینَهُم».[الشوری38.

ترجمه:کار آنها در میان هم براساس شوری است. در این جا خداوند متعال مومنان را مخاطب قرار داده وآنها را مشوره کننده با یکدیگر می داند. زیرا مسلمانان به هدایت وکمک یکدیگر نیاز دارند تا که مؤفق وسربلند باشند. وشخصی که امورش را با مشوره گرفتن از دیگران به پیش ببرد هیچ وقت ضرر نخواهد کرد.