آدمی معمولآ اوقات فراغت خود را در مسیر کسالت وافسردګی مصرف نمی کند لیکن در بحث مهندسی اوقات فراغت ،سخن از مصرف بهینه یا بهره وری با لا است.درساعات ولحظات از شبانه روز که برای آن تعهد برنامه ای خاص را نداریم بنا بر این با انتخاب وتصمیم خود جهت آن برنامه ریزی کنیم.

قابل یاد آوری است که ما به داشتن اوقات فراغت قطعآ ضرورت دارریم ،حتا به میزان مدیریت اوقات فراغت ضرورت دارد،انسان مسلمان قدر بهترین سرمایه ای که در اختیار او می باشد یعنی عمر ووقت خود را می داندوهیچ ګاه آنرا بیهوده وبی ثمر ادر نمی دهد

.

ما به تفریح واوقات فراغت ضرورت داریم و این ضرورت بیشتر نزد کس های محسوس است که سخت کوش وهدفمند است این چنین اشخاص عمد تآ تنش های را برای خود ایجاد می کنند یعنی با کار وتلاش که انجام می دهند عملآ تنش هاای را در خود انباشته می نمایند فلهاذا باید در مرحله که مرحله آرامش و آسایش است بر تخلیه روانی مطبوع ودلپسند بپردازد.

بنا براین تفریح واوقات فراغت برای تلاشګران مفهوم ومعنای جدی تر ولذیذتری پیدا خواهد کرد وهیچ آسانی بدون سختی مفهوم جدی نمی یابد،بر این مبنا می توان تفریح وفراغت را دوره بازسازی نامید.اهمیت اوقات فراغت را می توان در جامعه معاصر امروزی خود به مثابه وسیله برای با لا بردن باز دهی کار وافزایش بهره وری زندګی نګریسته می شود

.

در روند شتابزده تحولات اقتصادی،اجتماعی ویا فرهنګی،عنصر تفریح در زندګی روزانه جای وسیعرا اشغال نموده است ،فعالیت های اوقات فراغت به نحو بارزی موجب دګرګونی های بنیادی در عرصه های مادی ،معنوی وهنری ګشته است.