چشمانم را که باز کردم حال خوشی نداشتم،هم بدنم درد میکرد و هم وجدانم آزارم میداد و در آتش ندامت میسوختم،پشیمان بودم از اینکه دست به چنین کاری زدم.میگویندخودکشی گناه کبیره است،افرادی که دست به چنین کاری میزنند لایق مجلس ترحیم هم نمی باشند،آنها در برزخ تا زمانی که مرگ طبیعی شان برسد عذاب میکشند.
خدایا!من از کاری که کرده ام شرمنده ام و توبه می کنم.به راستی مگر خودکشی مشکلی را حل میکند،جز اینکه بازمانده گان را داغدار و خودمان را از زندگی محروم کنیم.در حقیقت خودکشی کار کسانی است که ایمان راسخی ندارند و از مبارزه می هراسند،مقاوم نیستند و ازآینده وحشت دارند.
اگرآدمها وابستگی به دنیا و افراد و مادیات راکم کنند و اگر متعهد باشند که آنچه خدا می خواهد همان می شود و همان درست است،هیچگاه دست به این کار احمقانه و شیطانی نمی زنند.مگر مرد یا زن قحطی است یا دنیا و پول دنیا ارزشی دارد که انسان خودش را از رحمت آخرت محروم سازد؛آدم باید فقط از خدا خوشبختی بخواهد نه فرد و چیز دیگری را.
خدایا من این بار در آزمونت شکست خوردم ولی عهد میکنم و قسم میخورم و قسم می خورم که دیگر هرگز به هیچ دلیلی این کار را نمی کنم.باز از داشتن خدایی چون تو شکر گذارم که دوباره مرا به دنیا هدیه کردی،از خدایی که نخواست آلوده باچنین گناه بزرگی از دنیا بروم نمی دانم لایق بخشش ات هستم یا نه اما مرا ببخش.یاد خدا بهترین یادها و درگاه او بهترین دروازه هاست یاد خدا دل رحمی می آورد،عاظفه و گذشت و محبت می آورد صفا و آرامش می آورد و صبر در مقابل مشکلات می آورد.
ی
