نکات برجسته ای که هنگام صحبت کردن باید رعایت گردد و از آداب سخن گفتن بشمار میآید:
-حفظ احترام متقابل
-عدم تحمیل عقاید شخصی بر یکدیگر
-ابراز نظر با نرمی و انعطاف
-خودداری از قطع بی موقع صحبت همدیگر
-خودداری قضاوت قبل از وقت بر طرز فکر طرف متقابل
-رعایت حساسیت های سلیقه ای بر محورمسائل اخلاقی
-قبول واقعیت های عینی و گریز نکردن از پذیرش حقایق
-عدم خود نمایی و ادعای برتری های بیجا
-مسائل مورد گفتگو را منطقی به تحلیل گرفتن
-پرهیز از گفتن همهٔ آنچه را که میدانیم بجای اینکه هرچه میگوئیم باید بدانیم.
از آنجائیکه انسان خوی پذیرست با توجه به نکته حساس مسئولیت پذیری پدرها و مادر ها و اساتید معارف در قبال تربیت اطفال از آوان کودکی که هر حرف و عمل در ذهن و ضمیر آئینه سان کودکان به آسانی نقش میبندد و چگونگی شیوه های آموزشی و تعلیمی و تربیتی بسهولت و با موثریت قابل توجهی در ساختار شخصیت آنها انکار ناپذیر است با دقت نظر و آینده نگری عمیق و معقول در زمینه پرورش و رشد عظمت روحی و جسمی و ظرفیت های معنوی اطفال اهمیت داده شود .
با شناساندن وآموختاندن اوصاف نیک اخلاقی در چوکات رعایت نزاکت های معاشرتی با سایر افراد خانواده در قدم اول و جامعه در قدم دوم در ساختن شخصیتی قابل قبول و مورد تحسین همگان همت گماشته شود که این شخصیت و خصلت خوب یا بد ساخته شده دوران کودکی تا پایان عمر در مراحل نوجوانی و جوانی و پیری در پس منظر اندیشه و عمل آدمی همراه و فعال میباشد و اصالت فرهنگی افراد یک جامعه و خانواده را معرفی میکند .
زبان معرف شخصیت انسان است فرهنگ عالی افراد یک جامعه رعایت حسن برخورد در عمل و سخن بیانگر فراگیری تربیت سالم آنانست هویت و اندیشه هر انسان صرف نظر از اختلاف سلیقه های سیاسی ،دینی ، زبانی ،منطقوی و رنگ و نژاد و طبقات قابل احترام است.
هرچه بگویی و بدانی خطاست آنچه بدانی و نگویی جفاست
گفته یی دانسته بود بهترین غفلت ازین هرسه سخن نارواست
(دایم)
