کار بعدی بانو لینا در ارکزی فلم, فلمی بنام لوری است که تحسین عالی منتقدین سینما را برانگیخت.فلم لوری در امریکا فلم برداری شد و متنش بشکل ویژه برای خانم لینا توسط حمید نوید, شاعر, نویسنده و نقاش بااستعداد کشور نوشته شد. او بحیث یک دختر زجر دیده از افغانستان که گذشته اش را فراموش کرده  بصورت عالی درخشید.

بانو لینا در سال 2007 به افغانستان, جاییکه او هنر رو به انکشافش را ادامه میدهد برگشت. او بعدا با هنرمند دیگری بنام حاجی گل در فلم بچه های کابلی  به کارگردانی برمک اکرم هنرنمایی کرد.

او همچنین در فلم خودش بنام عشق خاموش به کارگردانی رسول ایمان نقش تولیدکننده و ستاره فلم را به عهده داشت. بانو لینا فلم های مستقل کوچک را حمایت کرده است.

از جمله فلم برنده جایزه, چرخش در حلقه ها کاری از سیرنورزاد, زنده بگور کاری از لعل علی زاده و فلم ناشناس توسط غفار فیضیار. آخرین کار او در سال 2012 یک فلم ایرانی بنام خاک و مرجان است که توسط پروین حسینی تولید و  توسط مسعود عطایبی کارگردانی گردید.

خانم لینا افتخارها و جایزه های بسیار زیادی را در زندگی هنری اش کسب کرده است. او به حیث سفیر صلح سازمان ملل انتخاب شد و در فعالیت های توسعه وی و صلح جویانه زیادی سهم گرفته است.

او لقب بهترین هنرپیشه زن را از جشنواره سالیانه بین المللی فلم کابل در سال 2008 بخاطر هنرنمایی زیبایش در فلم چرخش حلقه ها بدست آورد.

 

وی در سال 2009 دوباره عنوان بهترین هنرپیشه زن را از چهارمین جشنواره سالیانه فلم طلوع  برای هنرآفرینی اش در فلم چرخش حلقه ها کسب کرد. درعین حال فلم بچه های کابلی چندین جایزه جهانی از ایران, ایتالیا, رومانیا و فرانسه کسب کرده است.

من برای بار نخست لینا را در کافه کابل در سال 2011 ملاقات کردم و جذب خوش برخوردی, بخشایندگی,  ذکاوت و زیبایی سنتی او شدم

. طوریکه با او صحبت میکردم به فکر این زبانزد "زیبای  بی ناز, شوربای بی پیاز" افتادم.

این زبانزد به این مفهوم است که زیبایی بدون جذبه مانند شوربای بدون پیاز است. یعنی اینکه زن زیبای که جذبه یا برخورد مودبانه ندارد,زیبایی اش بی فایده است.

این زبانزد واقعا زیباست اما زیبنده لینا نیست. در 15 سال گذشته عرصه کاری او در تولید و کارگردانی فلم در آسیای مرکزی و جنوبی گسترش یافته است.