خداوند متعال پروردگار عالمیان,خدای که قدرتش بی اندازه زیاد میباشد خدای که زمین را با همه عظمتش از ذره خاکی آفرید,انسان را از قطره خونی پیدا نموده و در جسم بی باکش روح را دمید و آن را از همه مخلوقاتش برگزید وقدرت فهم و درک را برایش داد. خداییکه قلب را پاکتراز هر نوع فساد(شیطان بازی)نمودو در قلبها از قدرتش قوتی رانهفت که شیطان از آن حراس داشته و راهی جز گریز ندارد.و انسانان را توسط پیامبرانش به دین اسلام (وحدانیت و یکتایی)دعوت نمود لذا اشخاص خوش چانس از رحم خداوند بهرهمند شده خود را از میان تاریکی و جهل بیرون آورده و روشنی را در زنده گیشان برگزیدند٬ ولی اشخاصیکه رحم خداوند یزدان بالایشان نیامده بود در بستر جهل خود را به گونه های مختلفی میخواهند آرام سازند.

افغانستان خطه ایست که مردمانش مسلمان اند وخوشا به حال مان!که از مهربانی خدای یکتا بهره برده ایم و مارا به حیث بنده فقیر و حقیر خود شمرده است. ولی با این همه بعضی از هموطننان مانبا مراعات نکردن وجیبه اسلامی شان گوی که از گناه آگاهی نداشته و راه گم کرده باشند, خلاصه به هر کاری چون فساد,دزدی,برادر کشی,تجاوز بر جان ومال انسان,استفاده از مال دولت دیگران,حقیر شمردن زنان,کشتن اطفال وغیره دست میزنند و خداوند با این همه رحمی که برایشان نموده با دیدن این گونه اعمال بد بنده گانش پاسخش را این گونه نمی خواهد و گویا خشم خداوند متعال گرفته باشد و این خشم را درحادثه بی سابقه در بدخشان بر رخ مان کشید٬ و کوهی که با قامت رعنایش از اعمال بد مان شرمنده شده بود بر زمین فرو ریخت خشمی که باعث شد اطفال زیاد بیگناه-مادر پدرانیکه قوت ایمان از رویشان سرشار بود در زیر خاک های کوه گیر مانده و روح از جسم شان بیرون شود.

در این حادثه بی اندازه طفل بی سرپنا ماند-خانه های گلی که از محبت دستان خود روستا نشینان آسیب دیده ساخته شده بودبر زمین ریخت- نهر های آب که امواجش چون موج خراسان میماند پنهان شدوزمین های حاصل خیز شان به دشت خاکی مبدل گشت.

آری! این است خشم خدا خشمیکه خودمان با اعمال خود باعث شدیم و جای افسوس در اینجاست که خویشاوندان مردگان از دولت مندان مان میخواهند تا جسد هاییکه در گودال خاک گیر مانده اند بیرون آورند تا مقبره های کشته شده گان مشخص شود ولی افسوس! این مقامات توان بیرون آوردن شانرا هم ندارندو در این مکان خاکی که در زیر پایشان صدها جسد گیر مانده لبخند بر زبانشان جاری بوده و عکس یادگاری میگیرند٬ ایناست غم شریکی شان!

هموطنان بدخشی مان به غم شریکی و کمک مان نیاز بیش از حد دارند.هموطن بدخشی مان منتظر اند-منتظر من و تو که مردم کوچکی شویم به غم بزرگ فرزندان شان,دست به دست,دانه دانه غم های شان را بچینیم.وکودکانیکه در فراغ مادر و پدردر گریانند-خیالت آسوده نازنین!ما نمیگذاریم از این بیشتر عقده رنج در گلونت بزرگ شود ما همان لبخند را بر لبانت باز خواهیم آورد.ما باشنده یک ملتیم باید در غم وشادی یکجا به پرواز شویم.

بدخشان! من در اینجا دور از تو از چشمانم خون میبارد

برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه عبدالله هاتفی میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:

http://www.filmannex.com/Hatifi-Herat/blog_post 

تمنا حامدی

رنج در گلونت بزرگ شود ما همان لبخند را بر لبانت باز خواهیم آورد.ما باشنده یک ملتیم باید در غم وشادی یکجا به پرواز شویم.