یک انسان همیشه باید بهترین  سخن را بگوید و همیشه از سخن بد دوری کند چون سخن بد انسان را بی ارزش می کند و در نزد دیگران ما را بد نشان می دهد سخن زیاد باعث این می شود که هر انسان از ما دور بروند خداوند ج آن بندگان خود را دوست دارد که سخن نیک بگوید و به مردم خیر  و برکت برساند تا که تمام مردم بتوانند راحتی بدست آورند

شاید روزی در مجالس در نزد بزرگان بنشینم در این مجلس تا مجبور نمیشویم  نباید حرف بزنیم شاید حرف که بزنیم باعث ضرر خود مان و دیگران شود ما باید همیشه کوشش کنیم سخنی بزنیم که هم مردم جامعه از ما راضی باشند و ما را به چشم خوب بینند و همیشه تعریف و توصیف ما را کنند و نگذاریم که کسی به ما بگوید که تو چقدر حرف می زنی چون این حرفش باعث این می شود که شخصیت ما زیر پا شود

این را باید بفهمیم بعض وقت سکوت کردن مشکل انسان را حل می کند و همچنین به انسان عزت می بخشد و همان سکوت همیشه عزت ما را حفظ می کند ولی یک سخن بیهوده عزت و آبرو انسان را از بین می برد اگر هر چند مقام والای  داشته باشد

سخن زیاد به انسان فایده نمیرساند بلکه ضرر بسیار می رساند که آن ضرر باعث بدبختی یک انسان میشود و انسان را از تحصیل باز می دارد و در نزد دیگران انسان را بد نشان می دهد ما اگر سخن زیاد بگویم  با احتمال زیاد درآن غیبت  دروغ  و تهمت است که همی اینها گناه کبیره است که بخشیدن آن نا مکن است