اگر اتفاقات زنده گی خود را مرور کنیم شاید بعضی از خاطرات خود که آنها را پشت سر گذشتانده ایم یادمان بیاید و ممکن که آنها از جمله خاطرات خوب و بیاد ماندنی و همچنین ممکن است که از جمله خاطرات و حوادثی ناخوشایند در زنده گی ما باشند . زنده گی انسان پر از حوادث و اتفاقات روزمره میباشد . ما انسانها همیشه به گذشته های خوب خود فکر کرده و آنها را به یاد میسپاریم و از گذشته که برایمان خوشایند نبوده به عنوان یک اتفاق و یک خاطره بد از او یاد نموده و آنرا جدی نمیگیریم اما از نظر من نباید اینگونه باشد . ما باید از تمام اتفاقات نا خوش آیندیکه برایمان رخ داده به عنوان یک تجربه برای پیشبرد امروز و آینده مان کنیم

آنها را سرمشق خود قرار داده و از نکات منفی آن نکات مثبت را بخود برداشت نماییم تا بتوانیم که یک انسان موفق در بین اجتماع خود باشیم .

شاید زمانیکه این خاطرات ناخوشایند به یادمان میاید ناراحت شویم اما چرا باید از اتفاقاتیکه در زنده گیمان رخ داده حراس داشت و از آنها فرار کرد؟!

همان انسانیکه در زمان وقوع این اتفاقات توانست تا الان دوام بیاورد پس حتما قدرت و توانایی آنرا دارد که با دوباره اتفاق افتادن آن جلویش بایستد و یا هم از وقوع آن جلوگیری کند .

تلخ ترین خاطراتم را که یاد میکنم حالتی ناخوشایند برایم دست میدهد بسیار از این حس میترسم ، و با خود میگویم مبادا این اتفاق دوباره بر من بایفتد! اما  

تجربیات تلخ زنده گی را نباید که فراموش نمود ، باید آنها را بیاد داشت و از آنها عبرت گرفت . انسان موجودی ناتوان نیست ، اراده که انسان دارد نمیتوان با کدام چیز دیگری مقایسه اش کرد . پس من فرصت دوباره اینرا دارم که بر مشکلاتم ، بر لحظات نا خوشـآیند و ... زنده گی ام غلبه کنم و آز آنها به عنوان یک خاطره آموزنده یاد کنم .