زنده گی انسان بر گرفته از انواع وحالات زیادی می باشد. زنده گی کردن برای بعضی افراد لذت بخش وبرای بعضی دیگر نفرت آور است. این به اختیار انسان است که چگونه زنده گی می کند؟ سودمند؟ یا بیهوده؟
زنده گی دارای رنگ ها وشکل های گونا گونی است. زنده گی گاهی برای انسان نزدیکترین یار می باشد و گاهی هم بدترین دشمن که به مزاق و خواست انسان نیست. زنده گی عموماً دو نوع است زنده گی خوب وزنده گی بد. در کل زنده گی یک مهارت بسیار دشوار است که بعضی آنرا بلد هستند وبعضی دیگر اصلاً روش درست آنرا نمی دانند
زنده گی خوب عبارت از آنست که انسان مطابق دستورات خداوند بزرگ آنرا پیش میبرد وقتی انسان از فرموده های او تعالی اطاعت نماید بهترین زنده گی را داشته وبه تمام خواسته هایش میرسد. اما بعضی طریق زنده گی درست را بلد نیستند وهیچ وقت با آن کنار نمی آیند
بعضی چیز ها هستند که در زنده گی بسیار نقش مهمی دارند مانند: ثروت و دارایی . زنده گی خوب تنها با پول نیست انسانهای ثروتمندی هستند که زنده گی گردن درست را نمی دانند ونمی توانند از زنده گی شان به بهترین وجه سپری نمایند. اما بعضی با فقر و تنگدستی بسیار زنده گی خوب وعالی را دارند زیرا آنان روش درست زنده گی را بلد هستند و با کم و بیش خویش ساز گاراند. وبا آن شرایطی که دیگران فکر یک لحظه آنرا کرده نمی توانند وتحمل آنراهم ندارند چنان زنده گی را می سازند که باعث تعجب برای بعضی می شود
زنده گی مانند آب روان است، همش می گذرد. زنده گی انسان دارای غم وشادی، زیبایی وزشتی، کامیابی و ناکامی، پستی وبلندی وغیره حالات است. گاهی چنان زنده گی زیبا وشیرین می شود که انسان فکر مردن را نمی کند وهمیشه به فکر این دنیا است اما گاهی چنان تلخ ودشوار می شود که انسان آرزوی نا بودی را می نماید. این زنده گی از پله های زیادی تشکیل یافته که بالا شدن از این پله ها به صبر و تلاش زیاد امکان پذیر است وزمانی این پله ها خاتمه می یابد که انسان بمیرد
بعد ازمردن انسان وارد زنده گی ابدی خویش گردیده که پله های آن اصلاً تمام نشدنی است. آن زنده گی برگرفته از نتایج زنده گی دنیوی انسان بوده وزنده گی اصلی همان است. خدا می داند که کی روش آن زنده گی را بلد است وفقط به خاطر آن زنده گی، این زنده گی را تحمل می کند
