کودکی بهترین مرحله یی زنده گی هر انسان محسوب می شود. این دوره یی زنده گی عاری از هر گونه غم، مصیبت، خواهشات نفسی وغیره می باشد. کودکان در زمان طفولیت فقط می خواهند که سه وقت غذای شان آماده ولباس مناسب برای پوشیدن داشته باشند. دوره کودکی دوره یی ناتوانی وبی خبری انسان از هرچیز می باشد.
در زمان های قدیم دوران کودکی بسیار کوتاه بود، چون فامیل ها کودکان شان را خیلی زود وپیش از تکمیل کردن دوران کودکی به کار وکسب مشغول می نمودند وآنها باید برابربه بزرگان خویش زحمت می کشیدند. وبه غیر از کار دیگر مصروفیتی برایشان وجود نداشت. اما در جهان امروزه حقوق اطفال مشخص گردیده وزنده گی شان با آسایش وآرامش واقع است.
دوره کودکی دوره یی بازی وتفریح برای اطفال است آنها در این دوره به شرایط مناسبی برای زنده گی کردن نیاز دارند. تمام والدین می کوشند تا آن شرایط خوب ومناسب را برای اطفال شان مهیا سازند وبا خریدن بازیچه های مختلف وکتاب های قصه مخصوص کودکان که دارای تصاویر زیبا ورنگارنگ است آنها را سر گرم می نمایند. همچنین رسانه های تصویری برای سرگرمی کودکان برنامه های زیبای داستانی را نشر می نماید.
این دوره زنده گی دوره ی بازی گوشی وبی احتیاطی بوده واطفال از هیچ نوع خطرآگاه نیستند ودوره ی نافهمی آنها است. بناءً باید مورد توجه وحفاظف بزرگان قرار داشته باشند. شخصیت انسان از همین دوره ی کودکی شکل می گیرد وتمام رفتار، گفتارو عادت های همنشینانش براو تأثیرمستقیمی می نماید. تربیت کردن والدین ازهمین دوره شروع می شود وآنها باید به اطفال شان توجه زیادی نمایند وآنها را بسیار نازدانه ودل نازک ننمایند. بلکه به آنها روحیه داده وآنها را به انجام کارهای نیک تشویق نمایند. وهمچنین باید طفل شانرا از رفتن به کوچه وبازی با اطفال دیگر منع نمایند زیرا رفتار آنها بر یکدیگر تأثیر نموده واز هم دیگر خیلی چیزهای خوب وبد را یاد می گیرند. چنانچه کودکان الگوهای شخصیتی خانواده شان می باشند.
کودکان در این دوره یی زنده گی از هرگونه مسئولیت های خانواده گی واجتماعی معاف اند بلکه با بزرگ شدن به مرور زمان با این مسئولیت های سخت روبرو می شوند. اما متأسفانه اکثراً کودکان افغانستان دوران کودکی شانرا تکمیل ننموده ومصروف کارشده وبرای رفع نیازمندی های خود وخانواده شان تلاش می نمایند.
