بهار و سبز و جوش شکوفه

شده هر شاخ گلپوش شکوفه

همی نالید بلبل زار و میگفت

چنین آهسته در گوش شکوفه

چو هستی را نمی باشد و فائی

هزار افسوس از وش شکوفه

کند تصدیق بر بی مهری عمر

زبان حال و خاموش شکوفه

به بین در باغ و عبرت گیر مخفی

چه شد این فیشن دوش شکوفه