انسان شریف ترین موحود عالم هستی است که شعور و دانش انسانی به مثابه ی دو بال پرواز وی به قله های مقام و منزلت انسانی به حساب می آیند و انسان با جوهر عقل و خرد به مدارج بلند معنوی نایل آمده و راه سعادت دراین را می پیماید.
علم و دانش زمینه ساز تبارز جوهر اخلاق انسانی بوده وی را محبوب اجتماع انسانی میگرداند و اخلاق نیک انسانی سرمایه ی زوال ناپذیری است که بالاتر از آن ارزشی را سراغ نخواهیم داشت. باید گفت که هدف اساسی نظام تربیتی اسلام عزیز درین خلاصه تا یک شهروند سالم و با اخلاق تقدیم جامعه ی انسانی گردد.
انسان با اخلاق خود عضو تاثیر گزار جامعه ی انسانی بود و بر عکس انسان بد اخلاق و خودبین عنصر مضر و فاسد کننده ی نظام اجتماعی است .انسان خوش اخلاق در محیط خانواده با ایجاد فضای محبت و شفقت در بین اعضای حانواده و مربوطین به اهداف بزرگ تربیتی نائل آمده و در حقیقت با ابزار اخلاق فضای زندگی اش را متحول و دگرگون می سازد.انسان کسی است که با اعضای خانواده با محبت و با اخلاق نیک بر خورد نمایند.
اخلاق نیک متضمن بهبود صحت روحی و روانی اعضای خانواده گردیده و حس اعتماد به نفس و احترام به شخصیت را در ضمیرهریک از اعضای خانواده تقویت می بخشد. در خانواده های که محبت و اخلاق وجود دارد فرزندان شان آراسته به زیور ادب و اخلاق نیک انسانی گردیده و موجبات ترقی و پیشرفت شانرا درهمه ی سطوح می توان به خوبی مشاهده نمود و برعکس خانواده های که از نعمت اخلاق نیک مادر و پدر محروم اند. فرزندان شان از مسیر اصلی آداب انسانی منحرف گردیده
و به تشنج و عدم تعادل فکری مواجه می گردند. اخلاق نیک زمینه ساز برخوردنیک ئ مناسب بوده و تمامی زوایایی نظام خانواده گی را منظم و عامل رشد و بالندگی فکری انسان است که ایجاد روابط نیک و حسنه ی همگانی را تحق می بخشد. اخلاق به مثابه ی حلقه ی وصل و عامل اصلی بر قراری روابط نیک انسانی است. در نهایت به این نتیجه می رسیم که اخلاق نیک نعمت عظمی خداوندی برای آنانی است که هدفمندانه زندگی دارند و با متاع اخلاق نیک شان محبوب دلهای مردم گردیده و جامعه را بسوی فلاح و آرامش رهنمون میگردند
