موفقیت یک انسان مانند اتاقی است که در آن قفل زده شده باشد. و تلاش انسان مانند کلیدی است که این قفل را باز می کند. چون بدون کلید این دروازه باز نمی شود و هم چنان بدون سعی و کوشش هیچ کس به موفقیت نمی رسد. 
مانند این که بدون طلب کردن نان بدست اوردن آن روا نیست.اگر به یک پرنده نگاه کنیم پس می گوییم که پر ان است که ان را به هدف اش میرساند ولی از یک انسان همان شجاعت اش است که آن را به هدف اش میرساند.
ولی اگر به پرنده یی مانند باز نگاه کنیم که هر قدر سفید و زیبا است ولی هدف اش که یک چیز بی ارزش است خودش حقیر می شود ولی اگر به پرنده جغد نگاه کنیم هر قدر بد رنگ و سیاه است باز هم میل شاهی دارد پس او برتر از باز است.
یک انسان باید در راه طلب علم و دانش هر توان و نیروی که دارد به کار بگیرد. و نباید به صورت ظاهری اش نگاه کند چون که مهم هدف یک انسان است. و این را در نظر نگیرد که انسان ناتوان هست چون یک انسان باید همت قوی داشته باشد.
بنابراین هر کس رنج بکشد گنج دست آرد وهر کس سعی و تلاش نماید به موفقیت نایل اید. و هر کسی که در راه چیزی کوشش کند بی شک خداوند متعال برایش توفیق خواهد . چون این دنیا بر پایه نیازمندی برقرار است و هر کس از روی نیازمندی برای خودش کاری انجام میدهد. تنبلی شرط موفقیت نیست راه سنت هم کار و سرمایه بدست آوردن نیست.
