کلمه فرهنگ به معنای معروفت هویت ملی جامعه ما منحیث یک میراث متلق به همه مردم است. وطن عزیز ما از سه هزار سال قبل از میلاد و تا بدین سو دارای تاریخ جا یودانه ای فرهنگی و باستانی بوده و یکی از مراکز بزرگ فرهنگی کشور ما در زمانه های قدم در نزددکی جلال آباد کنونی در منطقه هره بوده واست. و بنام هیلو یاد شده است و محل عبادت بودائ ها بوده و یکی دیگر باستانی و فرهنگی کشور ما عبادت انداز مجسمه های بزرگ بودا در بامیان است

 

 

 

 

که از پدیده های قرن چهارم می باشد. که این دو مجسمه در 2003م در فهرست اداره میراث های ملل متحد و یا یونسیکو شامل شد. و کشور ما خوشبختانه از نظر فرهنی یک کشور غنی شمرده می شود. و در گوشه و کناری از مناطق مختلف وطن ما عنعنات و رواج های فرهنگی مختلفی نیز وجود دارد و مشهورترین آنها مانند:ریسندگی،بافنده گی، بازی ها و جشن های عنعنوی داستان های فرهنگی، صنایع چوبی، کندن کاری،موسقی . آلات، باغ های ملی، لباس های محلی و ترانه ها...

 

 

حقیقت حفظ و ارزش دادن به فرهنگ مان عبارت از حفظ هویت نیاکان و ارزش به میراث فرهنگی مان می باشد. برای اینکه فرهنگ ما ثابت و با همان اصلیت خود باقی بماند باید نکات مهم را مرعات کنیم تا از تهاجم بیگانه ها در امان بماند. در راستای حفظ فرهنگ باید بسیار دقیق باشیم چرا که فرهنگ یک سلسه آداب،هنر،اندیشه،و شیوه زندگی یک جامعه است که هویت همان افراد جامعه را نمایان می کند. اگر فرهنگی تحت تهاجم قرار گیرد یعنی هویت همان اشخاص جامعه تحت تهاجم دیگران قرار دارد

 

 

 

.