امروز در تمام دنیا تمام مردم نظر به دیدگاه خود میاندیشند چون تمام آنها نظر به آنچه که میبینند تضمیم میگیرند اما این تمام دنیا به جز از افغانستان و تمام مردم به جز از مردم افغانستان چون تنها کشوری و تنها مردمی که اندکی از آنان از آنچه که میبینند تا آنچه میاندیشند فاصله ها راهست

و کوشش میکنند که بیشتر از دیدن بدون درک، درک بیشتری را داشته باشند تا دیدن بتوانند بفهمند که کدام کار باید انجام بدهند باید از آنچه که دیده اند استفاده کنند یا از آنچه که میاندیشند

به هر حال اگر مردم ما همه بجای اینکه هرچی را که میدیدند اولا درک میکردند و بعد تصمیم میگرفتند که امروز وضعیت کشور و مردم ما اینقدر دیدنی نمیبود از دیدن گذشته بلکه حتی هرچی را میشنوند در مورد آن تصمیم میگیرند جالبست اینکه مردمی که تمیتوانند آنچه را که میبینند تحلیل و تفسیر و ترجمه کنند چگونه میتوانند آنچه را که شنیده اند را دیدنی و بعد تحلیل تفسیر و ترجمه کنند

باید گاهی هم وقتی این سریع موضوعات را میبینیم به آنچه که میبینیم یک نتیجه گیری کنیم که آیا آنچه را دیده ایم چقدر قابل فهم و درک است و اصلا میتوان از آن فهمی یا درکی داشت یا خیر؟

در آخر هم باید به یاد داشت به خاطر سپرد فرق ما دنیا بیرون از کشور ما اینست که انها اولا دیده خود را بعد شنیده خود را و بعد فکر خود را برای بدست آوردن جواب یک موضوع بکار میاندازند خوب جواب چه میشود بله آن کاری را که  بیرون از کشور ما بیشتر تمام کار های را روی آن استدلال میکنند بهتر است چون اولا موضوعی هست دوما دلیلی است و سوما باید دارای برای حلش دنبال چاره ای گشت و اما در افغانستان اولی موضوعی نیست دوما دلیلی هم نیست سوما اگر هم پیدا شود جوابی برایش نیست