بلی! یکبار دیگر خون مردم کابل به جوش آمد!. درین هوای گرم که درجه حرارت به 41 درجه سانتی گراد میرسید و آفتاب سوزان همهء فضای شهر کابل را فرا گرفته بود، همه ای مردم کابل از خانه های شان بیرون شدند و در قسمت های مختلف شهر کابل گرد همایی های را به راه انداختند. عده ای این مردم به شمولی داکتر عبدالله عبدالله در مقابل ارگ ریاست جمهوری کابل جمع شده بودند و خواستند تا از حق رای خود دفاع کنند و صدای خود را به گوش مسؤلین برسانند

این مردم فکر میکنند در دوره ای دوم انتخابات تقلب های صورت گرفته است که میتواند در نتیجهء انتخابات تغییراتی را  بوجود بیاورد. بنابرین خواهان جدا کردن آرای سیاه از آرای سفید میباشند. آری!! این مردم ستم دیده با شعار های که در آن از درد، رنج و بدبختی های خود ذکر میکرند و نیز میگفتند: "رای ما عزت ماست، رای ما ناموس ماست، مرگ بر تقلب گران"  و نیز یاد آور میشدند که ما به کمیسیون مستقل انتخابات دیگر باور نداریم، و از دولت میخواستند تا به صدا های پر شکایات شان گوش دهد و به رای شان ارزش قایل شود 

در ضمین خود آقای عبدالله عبدالله شعار میداد که ما نمیگذاریم حق مردم مجاهد و رنج دیده ما، حق مردم شهید  پرور و شهید دیده ای ما، حق بیوه زن و یتم ما، حق جوانان ما که پایه های کشور ما هستند پایمال شود. جناب شان از سازمان های بین المللی میخواهد تا به شاکایات شان رسیدگی نمایند و این موضوع را به یک طوری که از هر جانب به نفع مردم ما بوده  و صد در صد خیرمردم در آن نهفته باشد؛ حل نمایند تا باعث بهران و درگونی در بین مردم ما نشود

وقتی به حال مردم خود میبینم که با گریبان های پاره و با لبان داغ بسته در حالیکه غرق عرق و پریشانی هستند، فقط از مسولان میخواهند تا عدالت را رعایت کنند و رای شان را باطل نسازند، گلونم را بغض غلبه کرده و اشک از چشمانم سرازیر میشود. بیاید خود مان این حالات را از سر خود دور نمایم و نگذاریم بازیچهء دست دشمنان شویم. بیاید با همبستگی و برادری این مشکلات را حل و فصل ساخته و نگذاریم مردم ما یک بار دیگر طعمه ای قومگرایی و قوم ستایی شوند. زنده باد یکدست و اتفاق ملی