خداوند(ج)بسیار بزرگ ومهربان می باشد.ودوست دارد. تمام بنده گانش چی فقیر وچی ثروت مند است. شادودور از غم ها باشند.وهمیشه سرحال وخوشحال وزندگی خودرا در کنار خانواده خود به خوشی سپری کنند.چی خوب است .انسان در هر حالت که قرار دارد.چی ثروتمند وچی فقیر شاد وخندان باشد.چون شادی لذت زندگی وخوشبختی انسان می باشد.شادی واز تمام نعمت هادرزندگی مهم تر ونقش مهمی را ایفاء می کند.در وسط نعمت ها فقط به یاد خدا باش .پس انسان باید شادی را سرمشق زندگی خودقرار دهد.وهمیشه لبخند برلب هایش باشد.وحرث دنیا ومردم را نخورد .چون خداوندهر چیزرا که می دهد.ویا نمی دهد.به دست خداوندچون خداوندقادرمی باشد.

وهر نعمت را که خداوند برای انسان می دهد نظر به لیاقت وشایستگی او می دهد.وخداوند تمام انسان هارا به یک رقم خلق نکرده واز همدیگر متفاوت می باشند.انسان بایدهمیشه در زندگی خودشادورویه خوبی بادیگران داشته باشد.تا سعادت دنیا وآخرت را کسب کند.انسان نباید تنها به فکر شادی وخوشگذرانی خود باشد.وهمیشه در کارها به نفع خودکار بگیرد.چون شادی برای همیشه نمی باشد.وزود گذر می باشد. وگاهی خداوندانسان را امتحان می کند.وبرایش مشکل ویا غم وشادی می دهد.وخداوند می خواهد.اورا امتحان کند.پس انسان نباید مغرورباشد وگاهی هم به فکردیگران هم باشد ونباید حرث دنیا وپول چشمش را کور کند.انسان می تواند .خود ودیگران را بایک نا ن خشک ویا یک گیلاس آب شاد سازد.گفته بعضی ها نان پیاز پیشانی بازیعنی مهم نیست

که وقتی به خانه یگدیگر می روند حتما هفت تکه خورش باشد.مهم طرز رویه خوب بایگدیگر می باشد.شادی باید از حدنگذرد.مانند:این نباشد.که روزها وشب ها به خوشگذرانی ،میله ،وکشیدن سکرت ،ومصرف دخانیات باشد. واز خداوند (ج) واز دین بی خبر باشد.نباید انسان غرق خواهشات نفسانی خودگردد.وانسان باید متوسط باشد.وزیاده روی نکند.انسان باید دانست .که شادی باعث قوت قلب وباعث طولانی عمر انسان می گردد.وانسان باید از عمر خود استفاده خوبی کند ووقت را ارزش قایل شود.در پهلوی که انسان شادباشد.باید بردیگران هم شادی ببخشد.مثلا: در دنیا کارهای بسیار نیک وکارهای خیر وجود دارد.یعنی انسان می تواند .دل های دیگران را توسط زبان ویا کمک های مالی بدست آورد.انسان می تواند.نیا ز مندان راکمک از حال واحوال شان باخبر سازد.

وبداند.که لبا س ،نان ،آب ،ودیگر لوازم خانه دارند.وباید از دل وجان برای شان کمک کند.نه به خاطر نام خود بلکه برای بدست آوردن رضایت خداوندعمل نیک را انجام دهد.چون بدست آوردن یک دل از هزران کعبه بهتراست .یعنی انسان دل اشخاص فقیر را بدست آرد مانند:اینکه هزار باربرود. به کعبه همان قدر ثواب دارد.وتنها این نیست که انسان برود خانه خدابلکه عمل های نیک وبدست آوردن وراضی کردن مردم از رفتن به کعبه با لاتر می باشد.ویا در ماه مبارک رمضان انسا نمی تواند.دیگران را کمک کند.چون ماه مبارک رمضا ن ماه خدا وپرفیض وپربرکت می باشد.وبیشتر مردم به دیگران کمک ودر مساجدخیرات می دهند.ویا انسان می تواند.صدقه بدهد چون صدقه رد بلا می باشد.چون در سرزمین قیامت تماما آتش است .مگر سایه مومن زیرا که صدقه اوبرسرش سایه می افکند.ویتیمان وبیوه زنان را کمک کند.

چون بیوه زنان نا ن آورخانه ندارند.وانسان در زندگی به بسیاری از موادخوراکه ولباس ضرورت دارد.وخلاصه هرکس که نیازمنداست چی بیگانه وچی خویش کمک کنیم .ودل شان را بدست آوریم وبرای شان شادی بخشیم . خصوصا در وقت عید همه مردم لباس های نووسفره های رنگین پهن می کنند.وبسیار شاددر خانه های همدیگر می روند.ولی افراد فقیرگردن کج بسوی آنها دیده وحسرت می خورند.انسان می تواند.بایک تحفه کوچک در وقت عید برای اطفال شا ن جهان را بخشید.چون برای شان یک تحفه ویک لبخندیک دنیا ارزش دارد.وخودرا ثروتمند احساس می کنند.خداوندپرهیز از خوردن مال یتیم را به خاطر جلوگیری از ظلم وحق کشی واجب فرمود.ودر قرآن کریم احادیث زیادی آماده است .کار خوب اندوخته ای ماند نی ومیوه ای پاکیزه وخوشگوار است .یعنی انسان هر عمل نیک را انجام دهد

در آخرت مزش را می بیند. وگم نمی شود.وبهشت را حاصل می کند.چون انسان چیزی که بخشیده است .سود بیشتری میبرد.تاکسی که آنرا بدست آورده است .چون خدمت کردن وظیفه نمی باشد.کسیکه انسان است از درد جامعه باخبر می باشد.بلکه لذ ت میباشد.انسان هرچندکم ویا زیاد کمک می کند. وکسی جوانمرد است که دل کسی را نرنجاند.چون از دادن چیز کم شرم نکنید .که ناامید کردن از آن کمتر می باشد.وانسان در هر حالت که قرارداردحرث دنیا وغم دنیا رانخورد.چون دنیا بی وفاء وزودگذر می باشد.ونباید ارث دنیا چشم انسان را کور کند.چون انسان از یک دقیقه ثانیه ، ویک روز وشب خود خبر ندارد.چون بسیاری از جوانا ن ما ن به بهانه های مختلف جا ن های شیرین شان را از دست می دهند.ومادر وفامیل شان رابه عذاء می نشانند.

انسان نباید حسرت مال دیگران، زندگی ،وصورت دیگران را نخورد.وتحت وسوسه شیطان قرار نگیرد.وغرق خواهشات نگردد.نگویدمرد م چی دارند .من ندارم .چون ارزش ندارد که انسان غم بخورد.انسان صابر سه علامت دارد.1-کسل نمی شود.2-از سختیها ناراحت نمی شود.3-ازخدای عزیزشکایت نمی کند.وانسا ن باید غم آخرت خودرا بخورد .نه حرث دنیارا وکارهای نیک شایسته را انجام دهد.چون در آخرت هر کار خوب ویا بدرا انجام دهی مانند آینه وثابت شده از پیش چشمان مان رد می شود.

تادر آخرت دست خالی وشرمنده به پیش خداوندنرود.چون هیچ سودی ندارد.وغم خورد ن بی فایده است. زمانیکه انسان از دنیا می رود باخود مال ،ثروت ،طلا را با خود نمی برد .بلکه 2 یابیشترمتر کفن سفیدبا خود میبرد.وباانسان در هر حال که قرار دارد .شکر خداوند را به جا آورد.وخداوند رادر هر جاودر هر کار شاید بداند.پس یادخدا آرامش بخش دلها می باشد. الهی به زیبایی سادگی به والایی اوج افتاد گی رهایم مکن جز به بند غمت اسیرم مکن جز به آزادگی