اینبار بر این شدم تا سر رشته ئ کلام خویش را از موضوعی که حتما ناخوشایند است، در ذهن و روح و روان هر ادمی، هر انسانی که عضوی از یک ملت و جامعه و گروهی است، انسانی که در لباس موجود اجتماعی ظاهر گردیده است و نمی تواند در گوشه ای کنج عزلت گزیند و فردی زندگی نماید.

موضوعی که اگر خدا ناخاسته در کدام اجتماعی و یا گروهی رخ نه نماید؛ نه تنها امروز و فردا، بل گذشته و دودمانی با غنا را به یغما برده و به نابودی می کشاند. منظور از این سیاهی و تباهی؛ تفرقه است، تفرقه ای که اگر امد و دوستی، صلح و باهمی را برهم زد، فردایی سیاه را باید انتظار داشت، بنا بر دست انداختن بر هر موضوع چه بزرگ و چه کوچک، سعی بر جدایی و گسستگی ملتی را ارمان دارد، تا اینان را به جان هم بیافگند و مرام خویش را مهیا سازد. 

چنانچه تاریخ خود گواه این است. همچون سیاست انگلیس که می گفت:

"تفرقه بیانداز و حکومت کن". در کشورهایی که می خواست انها را به تصرف خود دراورد، مگر انگاه بود مه در هند همچون گاندی به پا خیست و ریشه ئ ان تفرقه را در شکست. ملت افغانی ما نیز از دست این افت در امان نبوده است، چنانچه حتی توانست در انتخابات مان راه یابد، اما این ماییم که باید با اتحادی دوباره مشتی بر دهان سازنده گانش وارد سازیم.

اما بانوان انکس ان چنان گام برمی دارند، که گویی با نام تفرقه هیچ نمی شناسند، در گروه هایی که خود سازنده ئ انند، جا و روزنه ای برای تفرقه خالی نماندند و با اتحاد و تنومندی در اراده ئ خوشتن یکدیگر را در هر لحظه از زمان و مکان تنها نمی گزارند و یاری شان می رسانند؛ تا مبادا خللی در همدستی ایشان راه یابد و از هدف شان اینان را عقب گذارد. تا این چنین وحدتی نباشد دست یابی به موفقیت نیز میسر نخواهد بود.

برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه حوض کرباس میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:

http://www.filmannex.com/Hozakarbas-Herat/blog_post 

فرشته احمدیان