بخشش یعنی هرآنچه در توان توست از صمیم دل وبی غرور با خلوص نیت ببخشی. بدون اینکه کوچکترین غبار بخل و حرص چشمانت را خلش دهد واز دیدن و چشیدن مرحمت و سخاوت تو را محروم سازد. چون خدا به همۀ ما نعماتی بخشیده تا ما هم ببخشیم و نیکی کنیم و وجود و قلب هایمان را در آب های گوارا و پاک دریای معرفت، انسانیت و بزرگی شستشو داده و تن هایمان را از عطردریایی سخاوت واحسان تازه وخوشبو گردانیم.
وقتی خالق هستی مخلوقی را زندگی میبخشد از روی بزرگی وکرامت خویش به تقدیر آن برایش نعمات فراوانی را اختصاص میدهد. که هیچ احدی قادر به گرفتن یا عوض کردن آن نیست. شاید همۀ ضروریات آن در زحمت دستان خودش نهفته نباشد شاید خدای عدل وجلال میخواهد بخاطر امتحان ما بنده گان رزق و روزی دیگران را توسط ما برساند تا موجب رهایی ما از کوله بار سخت وسنگین گناه گردد چون خدای اجر وسزا میداند که ما تحمل عذاب وتوانایی جبران خطا هایمان را نداریم و به این گونه میخواهد ما را از عذاب دردناکش رهایی دهد. همیشه همۀ ما به دادن وگرفتن بخشش نیاز داریم بعضی اوقات حتی یک هدیۀ کوچک که وقتی برای خریدنش میرویم، حتی فروشنده از گرفتن قیمتش صرف نظر میکند از بس که ارزان قیمت است و دادن همان هدیۀ ناقابل برای ما امید آفرین وشادی آور است. بعضی اوقات حتی یک جمله کوتاه که برای گفتنش بهأ نمیپردازیم میتواند سراسر وجودمان را پر از پونه های لبخند ونشاط کند مثل یک مادریکه به فرزندش میگوید: دلبندم من همیشه و در هر حال با ثباتتر از یک دنیا کوه تو را پشتیبانی خواهم کرد، مثل یک شوهر که به خانمش میگوید: ای مهربانتریم منو ببخش، مثل یک عاشقی که به معشوقش میگوید: میدونی عشقم که برایم بهترینی!
مثل یک دوست که میگوید:ای رفیق، رفاقت با تو را با هیچ چیزی عوض نکرده و تو برایم حقیقی وماندگاری، مثل گرسنۀ که به یک حیوان بیزبان میگوید: بیا تو هم از غذایم بخور باز تا شب خدا بزرگ است. مثل یک کودک که به گودی خود میگوید جانم گریه نکن من پیشت ام ورهایت نمیکنم و مثل یک استاد که به شاگردش میگوید: آفرین! از چند روز پیش خیلی خوبتر جواب دادی بچه ها تشویقش کنید.
پس ببخشید واحسان کنیم و به خدای عظیم ورحیم خود باور داشته باشیم که اگر ازسهم مان به ذیگران کرامتمندانه ببخشم او بار دیگر زیادتر و مهتر از قبل را به ما خواهد بخشید. براستی که اوبخشنده ترین بخشنده گان است.
