چرا نمی توانیم بنوسیم ؟
اگر شما بخواهید اوضاع شهری را توصیف کنید که هر گز آنرا ندیده و در باره آن چیزی نشنیده باشید چه خواهد شد
مثلا هر اندازه که به مغز خود فشار آوریدنمی توانیم چیزی بگویم این درست به مانند آن می ماند که در امتحان چیزی از شما بپرسند که آنرا نیاموخته باشید بدیهی است که سخن برای گفتن ندارید .
حالا اگر از شما خواسته شود که وضع خانه یه شهر خود را شرح دهید برای شما هیچ دشوار نیست و به قول معروف مانند بلبل حرف می زنید
اکنون اگر از شما بخواهند که مطالب خود را در هر مورد بجای گفتن بنویسید چی می کنید؟
برای کسی که نوشتن را تمرین نگرده باشد در مورد نخستین جا دشواری وجود دارد و در مورد دوم ما یک دشواری ، زیرا حتی یک نویسنده توانا هم بدون مطالعه نمیتواند در باره محلی که ندیده است چیزی بنویسد .
بنابر این گاهی مشکل ما در انشا این است << نمی دانیم چه بنویسم >> و گاهی نمیدانیم چگونه بنویسم و زمانی هر دو مشکل را با هم داریم یعنی <<نمی دانیم چه بنویسم و چگونه بنویسم >> اگر نمی توانیم مطالب خود را بنویسم علتش این است که توانستن را تمرین نکرده ایم . هر گز نمی توانیم بدون تمرین نجاری یا نقاشی را اجرا کنیم حالا اگر کتابی را درباره نجاری یا نقاشی نوشته شده باشد آیا تنها با خواندن آنها می توان چنین کارها را انجام داد؟ مسلمآ نخیر . برای فرا گرفتن هر فن باید عملا بکار پردازیم از دشواری ها نباید ترسید بلکه لازم است که با صبر و حوصله به کار و تمرین خود اد امه دهیم ته به نتیجه مطلوب برسیم . اگر شما دوچرخ سواری را یادگرفته باشید به یاد تان است که در اوایل کار بار ها به زمین خورده اید اما نا امید نشده و به کارتان ادامه داده اید و امروز به آسانی به دوچرخ سوار میشوید.
بنابر این ما اگر تا اکنون بصورت جدی به انشا ، نوشتن پرداخته اید از همین اکنون دست بکار شوید همان طوریکه برای ساختن یک میز یا دراز چوکی یا در و پنجره ، چوپ و مهارت کاری لازم است همین قسم برای نوشتن یک مطلب هم به قلم و کاغذ و کلمه و جمله طرح نیاز داریم اما همان طوریکه هر نجاری ابتدا آنچهرا که میخواهدبسازد باید در نظر بیاورد نویسنده نیز لازم است که آنچه را که می خواهد بنویسد مشخص سازد
