در شب های بزرگوار قدر خداوند قرآن کریم خود را برحکیم ترین پیامبریعنی حضرت محمد(ص) توسط جبرئیل امین نازل نمود. این شبها برابر است با شبهای دهه آخر ماه پر فیض رمضان. به همین سبب اجرو پاداشی که در این شبها نهفته است برابر است با هزاربرابر اجرو پاداش در شبهای ماه های دیگر. اکثریت مسلمانان دراین شبها به عبادت خدای عزوجل تا صبح مشغول اند. حمد وثنای خدای بخشنده را میگویند وبرای گناهان خود طلب استغفار میکنند. خداوند دعای بندگان خویش را دراین شبها بیشتر و زودتر قبول میکند و برای حاجات وخواسته هایشان زودتر پاسخ میدهد. و دست رد به سینه شان نمیزند.
درهای بهشت را بروی بندگانش میگشاید کسانیکه توبه کرده باشند خداوند به قدرت بینظیر وحکمت بی رقیبش آنها را می بخشد و هرکه را بخواهد مورد عفو وهر که را بخواهد مورد عذاب قرار میدهد. در همین شبها حضرت علی(ع) به مقام والای شهادت نائل آمدند. به همین دلیل این شبهای برای بندگان خدا فرصتی است تا دوباره رو بسوی خالق بی نیاز خود کنند با عبادات وطاعات خویش به روح وجسم خود انرژی وتازه گی بدهند و با ذکر نام الله همۀ وجودشان را قوت وقدرتی ببخشند که با گفتن هیچ ذکر و عبادتی حاصل نمیشود.
این شبها بهترین زمان است که رو بسوی خدای کریم کرده وبزرگترین خواسته های مان را از او بطلبیم زیرا خداوند غفور و وهاب به سبب بزرگی این شبها دعاهای ما را مستجاب میکند صدای نالۀ گنهکار ما را میشنود وما را از در رحمتش بی نصیب نمیگرداند. هرچقدرهم که بنده خالص و نیکوکارش نبوده باشیم باز هم ما را دوست میدارد ونیاز ما را نشنیده و نادیده نمیگیرد. هر آنچه را که بخواهیم بهتر از آن را به ما میبخشد. و به خیر وصلاح بندگان خویش میپندارد. عبادت کردن در این چنین شب های ما را بیشتر از قبل به خدای عظیم مان نزدیک میکند واز گناه کردن ما را فاصله میدهد. همۀ روح ما در عبادت به این شب ها پاکی و قلب ما را از نور ایمان درخشنده وروشن میسازد. پس قدر این شبها را بدانیم که حتی نام این شبها را قدر یاد میکنند.
