برو اي گداي مسکين در خانه‌ي علي زن


که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را 


بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من


چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا


بجز از علي که آرد پسري ابوالعجائب


که علم کند به عالم شهداي کربلا را 


چو به دوست عهد بندد ز ميان پاکبازان


چو علي که ميتواند که بسر برد وفا را 


نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت


متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را