فرشته روی زمین ....
نام تو بهترین غزلها ،قلبت پر از عاطفه ..نگاهت معنی زنده گی ...آغوشت بهشت محبت ها....دستانت نشانه ی نوازش ها.....عطرتنت معطر تر از مشک ختن.....و چشمان نازنینت نشانه ایثار وفدا کاری هایت است، دوست میدارمت چون اولین نگاه زنده گی ام را با چهره ی گلگونت آغاز کردم ، دوست میدارمت چون از رگ های وجودت تغذیه شدم و در آغوش مقدس تو با زمزمه دلنشین ولالایی های تو به خواب آرام میروم .....وقتی سرم را برسر زانوهایت میگذارم احساس امنیت وآرامشی را میکنم که هیچگاه این آرامش را در هیچ جایی تجربه نکرده بودم...
آنگاه که در عین ناتوانی ام آرزوی قدم زدن را درکودکی داشتم با انگشت خود دستم را گرفتی وبه من آموختاندی که چگونه اولین گام زنده گی ام را بردارم وبه من امید رسیدن به آرزوهایم را مژده دادی ومن با تبسم شیرینی بوسه های آب دارت را نصیب شدم ...وقتی با نگاه مهربانت مرا از کارهای زشت باز میداری درحقیقت به لذت واقعی زنده گی پی میبرم و وقتی دچار مشکلی میشوم مرا باگرمای آغوشت نوازش میدهی وبا قلب مهربانت روح من را آرامش میبخشی و خاطر مرا از پریشانی ها نجات میدهی ............
وقتی مرتکب اشتباه میشوم با دل دریا مانند خود از اشتباهم میگذری وآن لحظه احساس میکنم محبتت از لحظه ی قبل بیشتر شده و من را بیش از خودت دوست میداری...مرا ببخش ! این فرزند خطاکار خویش را حلال کن چون سرتاپایش ندامت است وسر تا به پایش غرق ملامت است.....مراببخش چون نتوانستم ذره ی از محبتت را اداء کنم وبه پاس شب های که در سر بسترم سرگردان بودی و از من مراقبت میکردی حتی یک شب بیداری تورا هم جبران کنم...
