بهار!
بیاکه فصل بهاراست دمیده گل سرخ
شگفته شدازآن گل هزارغنچه درگل
نموده سروچمن رابلبلی خوش خوان
که باصدای قشنگش کرده قال مقال
تونوعروس چمن ای گلی پرازصدبرگ
که کرده این دل من بازهوای توبه قشنگش
چرانمی رویی ای گل ازاین بته خشک
بهارکرده دراینجاپرازنم نم مشک
گلان شوندرنگ رنگ ازاین آمدنت
جویبارشددشت ازاین پیرهنت
خوشابهارکه خوان توبنازتوست
قشنگشبلبل که دل نوازتوست
بیاربهارهوای پرازباران را
که میرسددرختانسرومهمان را
تمام بلبلان به امیدودامن ستاره تو
قناری میکندازشوق جنگ به لانه تو
بیاربه دشت ودمن لاله های رنگین را
معطرکن ازآن بادوبوی سمین را
که مست میشودنیلوفرونرگس ازدیدن تو