روی حرف های بعضی ها و به قول آنها حتی میتوان قسم خورد چون از دقایق مهم خود میگذرند و به قول خود وفا میکنند اینچنین اشخاص شاید کم پیدا شود که تصویر درون آنها با وفا، صادق، ساده و بی آلایش باشد و همچنان از تصویر ظاهری آنها نیز پیداست و کسی میتواند آنها را بشناسد که به مانند آنها باشد
قول یا حرف انسان به مانند سند یا برگ ای نیست که وقتی پاره شد از بین برود دوباره ترمیم نشود و بیرون انداخته شود بلکی حرفانسان عمل کردن به قول آن نشانگر شخصیت بلند آن است و مهم بودن طرف مقابل است اگر شخصی به روی حرف خود ایستاده شده نمیتواند بهتر این است که مسوولیت آنرا قبول نکند و دیگران را نسبت به حرف خود امید وار نسازد تا در آینده ها مجبور نشود دلیل های بی منطق آورده و از قول خود فرار کند و دیگران نیز بدانند که به چنین شخصی اعتماد نکنند
بلی این بهتر است از بد قولی کردن و سر حرف ایستاد نشدن چون اگر دیگران بدانند که دوست شان بد قولی کرده و با وفا نبوده درد آن سخت تر است و قبول کردن آن نیز مشکل تر به طور مثال اگر بین شما و دوست تان موضوعی پیش آمد که حرف خود را برایش بیان کردید آن موضوع مرگ و زنده گی و یا شاید بد تر از مرگ و زنده گی باشد دوست تان قول بدهد که اگر بمیرد هم آنرا آشکارا نسازد و یا اگر پای آبروی خانواده گی در میان باشد و موضوع را برایش بازگو کرده باشید و لی اگر روزی آن موضوع را از زبان کسی دیگری بشنوید چه احساسی برای شما رخ خواهد داد و چی میکنید؟
درسته در قدم اول، البته که دوستی تان از بین میرود و جای آنرا کینه و نفرت میگیرد. جدا از این آن آتشی که درون شما است از بین نمیرود و رفته رفته شما را میسوزاند و بد از این موضوع اعتماد شما نسبت به دیگران نابود میشود که هیچ حتی شاید دیگر به خود هم باور نداشته باشید پس چه خوب است که دیگر پای قول مان بمانید تا جای اینکه جان مان هم فدا شود
