چرا به د ین نیا ز مند یم ؟

Posted on at


 برای ا ینکه شخص خود وخد ا را بشنا سد نیا ز به د ین دارد. د ین به معنا ی مجو عه معا رف ،قوا نین ودستورا تی ا ست .که خداوند(ج) توسط پیا مبر ما حضرت محمد (ص) برا ی رهنما یی وسعا د ت جا معه تشریح کرده است .د ین ضا من سعاد ت د نیا وآ خرت ا نسا ن می گرد د.خداوند(ج) انسان را د ر د نیا بیهوده و بدون هد ف نیا فریده است وخداوند(ج)از کا ر لغووبیهوده منزه است .انسا ن باید وقت خود را ارزش بداند وبیهوده مصرف نکند.خداوند به خاطر ا نسا ن را خلق کرد که تحصیل کما لات وفضا یل نفسا نی وکسب د ر جا ت ورسید ن به مقا ما ت عا لیه است .وباید برای رسید ن به ا ین اهداف برنامه ریزی د قیق داشته تا بتوانیم به هدف ومقصد خود برسیم وبرای رسید ن بهاهدا ف باید احکام ومقرراتی را رعایت کنیم .تا حقوق فردی واجتماعی انسا ن تأ مین گرد د


وآزادی وآرا مش اورا تأ مین کند.ا نسا ن می تواند توسط فکر واند یشه خود به مقا م وجا یی برسد.انسا ن نیا ز ها ی گونا گو ن وفراوان خود را مانند:آفریننده خود را نمی شنا سد .واین را نمی داند که کی اورا خلق کرده؟وبرای چی آفریده شده ؟وبه کجا خواهد رفت؟وانسان نمی داند که ا ز چه را ه های به مقصد خود می رسد ونمی داند که کدام را ه موجب سعا د ت دنیا وآخرت اومی گردد.انسان نباید تنها به فکر خواهشا 
ت نفسا نی ونیا ز های ما د ی خود باشد وبعضی از اشخاص هستند .که نیا ز های مادی خود را نسبت به منا فع دنیوی بیشتر ترجیع می 
دهند وفکر می کننند می توانند توسط ثروت همه چیز را خرید وفروش کنند.کسا نیکه نیا ز ها ی مادی خود را بیشتر ارزش می دهند


از نیاز ها ی معنوی واخروی بی خبر اند.وبه میل خود هر کا ری را انجام می د هند.مانند:شرا ب خورد ن ،مهما نی رفتن ،و کارهای نا جایز دین را انجام می دهند و خدا وخود را نمی شنا سند. خداوند هیچ ا نسا ن وحیوان های را بیهوده نیا فریده است وهر چیز را که خلق کرده یک حکمت دارد سعا د ت بشر د ر د نیا وآخرت وا بسته به اعتقا د ،اسلام ،دین دارد. چون یکی از خصوصیا ت مهم د ر زند گی انسا ن د ین می باشد ا نسا ن با ید دین خود را حفظ کند.چون توسط د ین ا نسا ن می تواند خدا وخود را بشنا سد.دین د ر زند گی انسا ن نقش بسزای دارد دیندر زندگی انسا ن فواید زیا د ی دارد دین باعث آرامش د ل می گرد د .


دین انسا ن را با خدا نزدیک واز شر وسوسه شیطا ن د ر اما ن می دارد .کسانیکه به خداوند ا یما ن وباور دارند.همیشه به یا د خداوند می باشد وبه خداوند نزدیک می باشد ویا د خداوند باعث آ رامش روح وروا ن انسا ن می گرد د.انسا ن کوشش کند که از یا د خداوند غافل نباشد وهمیشه به یا د ا و با شد وبیشتر با خداوند ارتباط بر قرار کند.وهیچ گاه اورا فرا موش نکند.چون یا د خداوند با عث روشنا یی چشم وقلب انسا ن می گردد.د ین نیا ز مندی هر فرد بشر می با شد وانسا ن می تواند که به وجود خا لق حقیقی پی ببرد.که خداوند همیشه پا یدار وتا رورز قیامت باقی می ماند.وهیچ گاه تغیر نا پذ یرنمیباشد .که خا لق همه هستی انسا ن ها وموجودات می باشد.وتمام نعما ت که ما ا ز آن استفا ده می کنیم از آن اوست وتمام غم وشادی که برای انسا ن ها می دهد همه از طرف اوست وبنده پیش خداوند حقیر وهمیشه معتاج اوست 
خداوند از تمام کارها ونعما ت بی نیا ز ومعتاج کسی نمی باشد .


وقتی که انسا ن به وجود خداوند باور داشته باشد اینگا ر د نیا از آن اوست یا د خداوند د ل انسا ن را آرام وخوش وخرسند می سازد.یاد خداوند انسا ن را قا نع وصا بر می سازد.کسیکه خدا را دارد. همه چیز را دارد وکسیکه خدا را جستجوکندنه از ترس ونه از نا بود ی ونه ترس ا ز حواد ث دارد وهیچ گاه نگران آ ینده نمی با شد که چی خواهد شد؟می گوید که خداوند اگر غم ویا شادی را میدهد به د ست اوست شاید قستم این است وهیچ گاه از خداوند خود گیله وشیکوه نمی کند وهمیشه شکر اورا به جا می آورد.کسیکه با د ین می باشد وبا الله یا ر می باشد هیچ گاه د ر ما نده نمی شوند .وبهشت جا ویدان را حا صل می کند.د ین با عث قوت روح ا نسا ن می گرد د.دین ا نسا ن را قوی وبا ا راده با گذ شت ومسلط بر تما یلا ت نفسا نی می گر دا ند.د ین قوت روح و روا ن ا نسا ن می با شد ویا د وذکر خداوندروح انسان را تازه میسازد کسیکه به یاد خداوند است هرگز به راه خلا ف کشا نید ه نمی شود .چون ترس خدا وند د ر د ل او می با شد.


انسا ن با ید ا ز د ین خود محا فظت کند ونگذارد که د یگران د ینش را ا ز بین ببرند .وبا ید مانند:کوه د ر مقا بل سختی ها ایستا د ه شود ونگذارد که د شمنا ن د ینش را از بین ببرند. د ین انسا ن را ا ز کا رها ی بد مانند:دروغ گفتن ،غیبت کرد ن،تجا وز به ما ل د یگران،ظلم وستم ودیگر کا ر های بد با ز می دارد.انسا ن با ید سختی ها ی د ین را تحمل کند واز مردم نترسد وا فتخار کند که شکر مسلما ن هستم ودینم اسلام وپیامبرم حضرت محمد می باشد .انسا ن باید کوشش کند که د ین خود را به هیچ قیمتی نفروشد .دین باعث می شود که به خا لق هستی پی ببرد ود ین انسا ن را با خداوند نزد یک می سا زد .د ین د ل انسا ن را آ را م وروحش را قوی می سا زد.د ین انسا ن را از کا رها ی نا جا یز با ز می دارد.وهیچ گا ه کا ر خلا ف ا نجا م نمی دهد چون عا قبتش را می داند که چه می شود.وترس خداوند همیشه به د لش می با شدانسا ن با ید از دین سویه استفاده نکند چون د ین باعث سعا د ت خوشبختی د نیا وآ خرت انسا ن می گرد د.


د ین برای انسا ن فواید معنو ی وما د ی دارد .دین باعث ا فزا یش اعتما د به نفس وقوت روح وآ رامش د ل انسا ن می گردد.واورا از زشتی ها با ز می دارد.دین ا نسا ن را ا جتماعی میسا زد چون تما م مرد م با هم زند گی میکنند ود ر سود وزیا ن ود ر غم و شا دی با یگد یگر می با شند وهیچ گاه د ر حق یگد یگر ظلم نمی کنند.انسا ن ها با ید ا لفت و یگا نگی وا تحا د وهمد لی را د ر بین خود تقویت دهند.وبا ید انسا ن ها فرق بین پولدار وفقیر شعیه وسونی نگذارند.وبا همه یکسا ن رفتا روخلق حسنه دا شته با شند .وبا ید یگد یگر را آزار ندهند وما ل یگد یگر را نخورند.فایده مهم د ین برا ی جا معه ایجا د وحد ت معنو ی ،اخوت و یگانگی را د ر بین مرد م به ببا ر می آورد وکینه وکد ورت را ا ز بین می برد.ود ین د ل ها را با یگد یگر یک جا می سا زد.وخداوند د ر قر آ ن کریم فرموده است همه به ریسما ن الهی چنگ بزنید وهیچگا ه پرا گند ه نشوید. د ین ا ذ یت وشرا رت مردم را ا ز بین می برد


وآ نها را با یگد یگر یگ جا می سازد.دین انسا ن را ا ز فسا د وزور گویی با ز می د ارد د ین پیوستگی میان خویشاوندان را محکم می سازد.ود ین انسا ن ها را به یک پا رچگی وهمد لی دعوت می کند.د ین مرد م را به معا ونت وهمکا ری وانسا ن ر به کارها ی نیک وخیروا دا ر میکند وحس وطندوستی را در وجود انسا ن زنده می کند.د ین باعث از بین برد ن نفاق ودشمنی وجنگ با یگد یگررا از بین می برد.ود ین انسا ن را ا ز آتش جهنم نجا ت ود ین انسا ن را ا ز عذا ب قبر نجا ت می د هد.وبه بهشت نزد یک می سا زد.د ین انسا ن ها را به کا رها نیک وشا یسته دعوت می کند وا ز زشتی ها وپلید ی ها با ز می دارد.پس چه زیبا ست که د ین را پرورش وکسیکه د ین را نمی شنا سد ا ورا آ شنا سا زیم. انسا ن با ید د ین را د ر زند گی خو د پرورش د هد وهمیشه خداوند را عبا د ت کند و به یا د خدا وند با شد ونما ز را بر پا دارد چو ن نما ز سعا د ت د نیا وآ خرت ا ومی گرد د.



About the author

160