کــابل تا بامیان در روزهــای عـید

Posted on at


همه ساله عید را با اقوام و دوستان تجلیل میکردیم اما این بار خواستیم تا یم تحول و تفاوتی را در این عید داشته باشیم و هم خواستیم تا یکی از آرزوهای مان را برآورده بسیازیم و به مکانی که مشتاق دیدار آن بودیم برویم و بلاخره تصمیم بر آن شد تا با جمعی از دوستان و به شکل گروهی به ولایت زیبا و باستان بامیان سفر کنیم.



امسال روز اول عید روزه را در راه کابل تا بامیان طی کردیم


در بین راه چیز های جالب و دیدنی بسیار دیدم چون روز اول عید بود بعضی از اقوام را در حال رفتن به مسجد میدیدم و چندیکه پیشتر میشدیم در قریه بعدی مردم را در حال برآمدن از مسجد و به همین شکل در قریه بعدی که میرسیدیم مردم را در حال بغل کشی و تبریکی عید میدیدم و این صحنه ها برایم بسیار جالب و دلنشین تمام میشد.


قریه ها با مردم از اقوام مختلف- همه لباس های نو خود را به بر تن کرده بودند – دستهای کودکان و بعضی جوانان و کهن سالان دیگر به رنگ زیبای حنی رنگ شده بود و این سرخی حنا عید را دو چند ساخته بود. همه میخندیدند و خوشحال بودند و من خوشحال تر از آنان که این صحنه ها را میدیدم.



زیباتر از همه لحظه ای بود که دختر ۶-۷ ساله ای را دیدم که چادر سرخ و زرین خود را برای برادر کوچک خود سایبان درست کرده و از پشت براردش روانه بود- شاید برای تبریکی عید به خانه بزرگان میرفتند.


درختان پر بار زردآلو و سیب خیلی توجه ام را جلب کرده بود و با دیدن آن درختان پر ثمر بیشتر گرسنه میشدم و تا اینکه در نزدیک یکی از آن درختان اطراق کردیم.وای که چه صفایی دارد زیبایی های طبیعت....


وقتی به بامیان رسیدیم کودکانی را دیدم که با تعجب به من و خواهر و برادرم نگان میکنند و با هم چیزی میگفتن و میخندیدند و گویی از دیدن ما لذت میردند...... بعدا فهیدم که عینک های سیاهی که به چشم داشتیم توجه شان را جلب کرده بود و برایشان جالب بود که این اشیا سیاه چیست که ما بر صورت داریم!!!!



بلاخره رسیدیم به جایی که مقصد اصلی مان بود .... بند امیرـ جاییکه گذرگاه مولایم امیر المومنین علی علیه السلام است جایی که آب اش شفا بخش است. هوای آنجا تا کابل بسیار فرق میکند ـ شب های تابستانش را نمتوان بدون لحاف سر کرد.ما مدت سه روز را در آنجا ماندگار شدیم و بهترین روز های عید را برای اولین بار تجربه کردم.


شب ها از بس هوا سرد بود آتش می روشن میکردیم و روزها در آب های خوش رنگ اش شنا میکردیم. دوتا هم ماهی گرفتیم اما دلمان نیامد بخوریمشان و تا خواستیم آزادشان کنیم جان را به جانان سپرده بودند :D


بند امیر دارای ۶ بند است که یکی از این بند های به نام بند پنیر میباشد براین این اسم جالب بود که چرا این اسم؟


دلیلش را وقتی فهمیدم که بالای سنگ هایش قدم میگذاشتم و احساس میشد که میان آن سنگ ها خالی است و گویی هیچ چیز در بینش نیست. اصلا هم لشم (سُر) نبود.


خیلی خوش گذشت اما تنها چیزی که باعث خستگی ام شد این بود که مجبور بودیم هر طرف که میرفتیم وسایل را با خود حمل کنیم چون بعضی از قسمت ها محل عبور موتر (ماشین) نبود L



در هر حال خیلی خوش گذشت و آرزو میکنم تا بتوانم یک بار دیگر هم آنجا را از نزدیک ببینم.


جمله ای که در آخر میخواهم بگم اینه که بند امیر دوبی افغانستان هست میگین نه ..... امتحان کنید J


گرچه راه دور و درازی بود اما هیچ نفهمیدم چه گونه راه ۸ ساعته را طی کردیم


زهرا نزهت


 



About the author

zahranazhat

She is living in Kabul_Afghanistan. She is studying computer programming and website design and database developing in AIT(Afghan Information Technology). She has got her diploma of English language in 2009. She really likes art such as: Painting and music.she went to art class about six month but because of her…

Subscribe 0
160